Geduldig lag het boekje te wachten. Mijn aandacht heeft het nu helemaal. Nieuwsgierig en verwachtingsvol hoop ik me te laten triggeren door de Ierse denker Peter Rollins. Al snel lees ik een quote die tot de zo begeerde verwarring leidt. De mogelijkheid dient zich aan tot nadenken. ‘Als je tot mij komt zal ik je heel en compleet maken is een uitnodiging, die als we erop in gaan leidt tot moedwillige vernietiging.’ Lees verder →
Christus spreekt in verhalen om op deze manier zijn volgelingen er op voor te bereiden dat zij al hun kaarten inzetten op een verhaal want het bestaan is geen op te lossen puzzel, maar een te ervaren vertelling die ondergaan en getransformeerd moet worden, mens voor mens. Christian Wiman
Vorige zomer schreef ik een reeks blogs over het thema ‘de afgrond’ waarbij ik stiekem de hoop koesterde aan het einde van de reeks beter te snappen hoe het nou precies zat met God. Uiteraard was ik er niet mee klaar aan het einde van de zomer, maar er moest gewerkt en gestudeerd worden, dus ‘de afgrond’ werd in de spreekwoordelijke koelkast opgesloten, het risico lopend daar voor altijd te moeten blijven. Lees verder →
‘Risicokind of evenwichtskunstenaar?’ Elize Lam schreef dit mooie boek. Het lag al drie maanden te wachten om gelezen te worden en nu mijn agenda eindelijk voor drie weken leeg is, lees ik het ook daadwerkelijk. Het boek is aangenaam bevestigend voor me en biedt tegelijk stof tot nadenken. Als pleegouder van een ‘risicokind’ heb ik me de afgelopen jaren zowel verwonderd over de veerkracht van onze pleegzoon als zorgen gemaakt over de diep verborgen trauma’s in dat kleine lijfje. Ik verwonderde me over zijn levenslust en eigen manier van voorzichtig grenzen verleggen (als ik hem daarbij wilde helpen, deed ik dat vaak met te grote stappen). ‘Moet hij niet in trauma-therapie?’ was een gedachte die regelmatig door mijn hoofd spookte. Hij is zo enorm angstig, kan therapie hem daarbij helpen? Ik denk het wel, maar therapie alleen zal hem niet helpen. Lees verder →
Er is een jaar voorbij gegaan sinds de regenboogprins fulltime bij ons woont. Vorig jaar juli woonde er een kind bij ons vol verdriet. Verdriet om het gezin waar hij niet langer kon wonen. Verdriet dat er alleen maar uit kwam in woede-uitbarstingen. En wat later in grote huilbuien. Lees verder →
Sinds een paar maanden heeft de regenboogprins een nieuwe fascinatie. Hij verzamelt, knutselt en print allerlei maskers. En het liefst zo monsterlijk mogelijk. Aan de deur van zijn slaapkamer hangt een piratenschedel en een briefje met een eruit stekende monsterhand er aan geknutseld, waar op staat geschreven; ‘kamer van J’. Lees verder →