Een van de dieptepunten in het lijdensverhaal van Jezus is voor mij het moment dat de Romeinse soldaten Jezus kleren van zijn lijf trekken als hij volkomen uitgeput is. Vlak voordat hij aan het kruis genageld wordt. Daarna dobbelen ze om zijn kleding. Het roept de huivering op voor de wreedheid waartoe we in staat zijn en voor het vermogen ons aan te passen aan mensonterende gebruiken en systemen. We herkennen dan onze eigen wreedheid niet meer. Shane Koyczan maakte het volgende verhaal.
Vandaag zag ik onderstaand filmpje. We zijn niet zo verschillend. Dat blijkt voor mij uit de beelden. De tekst en het lied van Roosbeef past bij de beelden. We kunnen allemaal zo maar vallen.
They took your life
They could not take your pride
De dag beginnen met woorden van Brian McLaren: kan niet beter!
Mijn moeder die met een handdoek mijn gezicht afdroogde na het douchen.
Mijn vriend die met een zakdoek onhandig mijn tranen wegveegde.
Mijn vriendin die het zweet van mijn voorhoofd veegde na een flinke inspanning.
Het is zo’n klein teder gebaar.
In Roemenie in Boekarest zat ik ooit op een groot grasveld. Lees verder →