De regenboogprins is 12 jaar geworden. En dat merken we. Vakkundig wordt regelmatig overlegd over allerlei zaken die belangrijk zijn zoals bedtijd, computertijd en de hoeveelheid lekkere dingen je mag op een dag.
Waar we vorig jaar vooral met hem probeerden te bouwen aan een goede band met klas- en clubgenoten, merken we nu dat hij zich bewust begint te worden van groepsdynamische processen en daar ook tactisch en strategisch in participeert. Lees verder →
‘Spreek die tekst eens uit als een glazenwasser? En nu als een beer? En beeld wat je zegt eens uit?’ Ik ben uitgenodigd bij een werkgemeenschap van zo’n 20 predikanten die met theater aan het werk willen.
Ik kreeg het boek voor mijn verjaardag: ‘Samenloop van Omstandigheden’ van Saman Amini. Ik raakte onder de indruk van de woorden van Saman en de tekeningen van Tom Jager. De woorden zongen, struikelden, gleden als een dans. De tekeningen bevestigden en kleurden de sfeer. Ik bekeek een interview met Saman en raakte geboeid. Nu struin ik het net af naar filmpjes en andere sporen die Saman achterlaat. Mooi cadeau, boeiende artiest.
Ik ben op bezoek bij de Hartenberg van ‘S Heeren Loo om een project te evalueren. Terwijl ik met mijn sparringpartner herinneringen deel, komt een kleine gedrongen man van in de 40 samen met zijn verstandelijk gehandicapte puberzoon de ruimte binnen. Ze zien eruit alsof ze blij zijn elkaar te zien, zonder dat ze lachen of praten. Ze passeren mij waardoor ik niet precies kan zien wat er vervolgens gebeurt, maar even later komen ze samen, de vader met een gebakje in zijn hand, mij weer voorbij en nemen plaats aan de tafel tegenover mij. Lees verder →
In November is het 12,5 jaar geleden dat het huidige Blossom030 startte. Toen nog onder de naam Blooming People. We werkten samen met allerlei culturele en zingevende organisaties en mensen in Utrecht en vonden langzaam maar zeker onze eigen weg. Mensen van het eerste uur bleven en vertrokken omdat het niet helemaal paste if juist wel. Nieuwe mensen schoven aan, anderen vertrokken weer. We hielden ons vast aan onze gezamenlijke overtuiging dat we allemaal pelgrims waren al liepen we wel allemaal verschillende routes. Iedere twee weken kwamen we bij elkaar. Snode plannen werden gesmeed en uitgevoerd en weer losgelaten.
Een van die plannen bleek groots te zijn, nog groter dan we dachten. Maar langzaam maar zeker samen met de Protestantse gemeente Utrecht, krijgt het plan vorm. Wie had dat gedacht? En wie had gedacht dat een aantal mensen die er in het begin bij waren, nu weer even meehelpen om het op poten te krijgen? Ik verwonder me deze maand om de kracht van trouw, van commitment, van durf en lef en van het op durven zoeken van paradoxen in nieuwe initiatieven. Kijk nou, er komt een buurtklooster in Zuilen.
Kijk mee naar de langzame geboorte van een buurtklooster en het bijbehorende bier!