40 dagen duister (dag 9: Leonardo da Vinci)
Deze uitspraak van Leonardo da Vinci kwam ik tegen:
De dieren lijden en hun gejammer vervult de lucht. De bossen vallen ten prooi aan vernietiging. De bergen worden opengescheurd voor de metalen die in hun aderen groeien. En de mens looft en prijst degenen die aan de natuur en aan de mensheid de grootste schade berokkenen.
40 dagen duister: (dag 8: Johnny Cash HURT)
Ik rijd in mijn auto en de mensen om wie ik geef dolen door mijn gedachten. Mensen met wie ik leef, mensen met wie ik werk of werkte. Hoe heb ik ze gezien? Heb ik ze genoeg gezien? Heb ik naar ze geluisterd? Heb ik mijn eigen kwetsbaarheid met ze gedeeld? Ik weet het niet. Zo vaak ook luister ik niet, zie ik niet, negeer ik mijn gevoel, ben ik eigenwijs. Ik lijd aan mijn eigen falen.
40 dagen duister (dag 7: Labeled as a terrorist)
Gisteren deelde een goede vriend bovenstaand filmpje op Facebook. Een man staat geblinddoekt ergens in een winkelstraat. Zijn armen zijn gespreid. Naast hem staan twee bordjes. Op de ene staat:
I am a moslim and I’m Labeled as a terrorist.
En op de ander:
I trust you, do you trust me? Give me a hug.
Voor mij betekende het zien van het filmpje veel. Zowel het herkennen van de pijn die stigmatisering op kan leveren voor individuen als de bevestiging dat ieder mens, met welke culturele of religieuze achtergrond ook, een antwoord van vrede en verzoening kan geven op onrecht.
40 dagen duister (dag 6: zus)
Stel je hebt een zusje. Een klein zusje waar je toen ze klein was mee speelde en soms ruzie mee maakte. En toen ze groter werd zag je dat ze langzaam maar zeker wegkwijnde omdat ze gepest werd. Je probeerde haar te helpen, maar je kon niet altijd in de buurt zijn. Je voelde je machteloos. En op een dag stapte ze uit het leven.