Bijna 14 – puber(eigen)wijsheid van de Regenboogprins

op

Als we thuiskomen van vakantie staat er een grote doos op de eettafel. ‘Van Dijks boeken’ staat er op de buitenkant. Bizar dat ik zelf zo’n 40 jaar geleden ook al mijn schoolboeken bij ‘Van Dijks boeken’ bestelde. Ik vraag me af in hoeverre het 2e jaars onderwijs is veranderd.

De Regenboogprins wil gelijk gaan kijken. ‘Maar het is nog vakantie’ protesteer ik. Hij kijkt naar mijn lief. Die snapt de Regenboogprins helemaal en dus ga ik ook overstag. Lief en ik gaan even met de hond wandelen en onze pleegzoon pakt ondertussen de doos  uit.
Als we thuiskomen zien we een berg boeken op de tafel liggen en zit de Regenboogprins met grote aandacht in het biologieboek te lezen. Lees verder →

Verwonder je met Marlin Wildeboer (boekenblog)

op

Je laat weten waar je bent en met wie.
Je bent op het afgesproken tijdstip thuis.
Als je naar bed gaat, leg je je telefoon op de gang aan de lader.

Drie basisregels in gezinshuis Verwonder. Toen ik ze las, herkende ik ze direct. Ze zijn nodig om samen te kunnen leven. En het zijn ook precies die regels, waar, als er niet aan gehouden wordt, van alles in misgaat. Marlin Wildeboer deed mee aan één van de eerste podcasts van Engage the Village. Tijdens de opname vertelde ze dat ze een boek aan het schrijven was over hoe het voor haar was om in een gezinshuis te leven. Marlin’s ouders startten in 2015 met gezinshuis ‘Verwonder’ waar naast hun eigen dochters, vier kinderen wonen. Voor die tijd deden haar ouders crisispleegzorg, sinds haar 9e wonen er dus voor kortere of langere tijd extra kinderen bij het gezin waarin ze opgroeit.  Marlin beschrijft in haar boek wat een gezinshuis is, hoe het er bij haar ouders aan toegaat en hoe het voor haar is dat haar ouders gezinshuisouders zijn.

Er gebeurt nogal wat!

Lees verder →

Ontmoetingen met God? (Volgens Toon Tellegen]

op

God wist alles, maar niet of hij wel bestond.

Toon Tellegen schrijft af en toe boekjes over God. Boekjes met verhalen. Ik kan ze nooit laten liggen in de winkel. Koop ze als geschenk voor mijn lief en lees ze vervolgens zelf. Op de achterkant van het boekje ‘God onder de mensen’ staat dat de schrijver op weergaloze wijze speelt met onze ideeën, gevoelens en verlangens over het bestaan van God in de wereld: diepzinnig en ongelooflijk geestig. Ik denk dat ik dat ook zo ervaarde. Soms las ik vertederd, dan vol bewondering, dan weer vond ik God wreed. Zoals Toon Tellegen dat als geen ander kan, werd ik meegesleept in de wereld van het mysterie, daar waar je de waarheid proeft zonder hem te kunnen vertellen. Niet zo zeer God’s waarheid,  maar wel die van mensen. Lees verder →

De groef (naar aanleiding van het boekje van Maartje Wortel)

op

Vandaag las ik ‘De groef’ van Maartje Wortel. Het was een heerlijk bevrijdend boekje. Zonder teveel over de inhoud te vertellen, want die kun je beter zelf lezen, bracht het boekje me zo’n 23 jaar terug in de tijd.
Het was de tijd dat ik alleen was, of soms samen en dan weer alleen. De tijd dat ik in mijn lege agenda staarde en me afvroeg met wie ik nu weer eens af moest spreken. Waar ik danste tot diep in de nacht en daar dan iemand ontmoette, wat soms eindigde in een catastrofale liefde en soms in een maandenlang spel. De tijd dat ik nadacht over het leven en me afvroeg of ik in mijn eentje ooit echt gelukkig kon zijn. Waar ik op kerstavond door de wijk ging lopen en stiekem bij de mensen naar binnen gluurde om te zien hoe gezellig ze het hadden en dan zag dat de meeste mensen gewoon voor de televisie zaten. Lees verder →

Mini bieb: De ingewijden – Hella S. Haasse (boekrecensie)

op

Ik geloof dat er soms ogenblikken zijn, dat zijn dan misschien die vreemde toestanden waar je gewone verstand zich tegen verzet, dat je je bewust wordt van een ander verband. Bewust worden is te sterk uitgedrukt. Je doorziet het niet, je begrijpt het niet. Iets in je, dat diep zit, buiten het bereik van je denkende en handelende ‘ ik’,  voelt het alleen.

Uit de minibieb bij mij in de buurt haalde ik het boek ‘De ingewijden’ van Hella S. Haasse. Mijn ouders stimuleerden mij als kind altijd om te lezen, maar ik ben niet opgegroeid met het lezen van literatuur, dus veel schrijvers leerde ik pas kennen toen ik volwassen was. Hella Haasse leerde ik zelfs pas een paar jaar geleden kennen toen een vriendin een boekje van haar gaf. Lees verder →