Teun heeft een punt!

‘U mag bij de eerste deur rechts naar het toilet,’  krijgen de bewoners te horen. Voor familie en bezoek is het: ‘U mag in het midden van de gang rechts naar het toilet.’ De derde categorie zijn de zorgverleners die een eigen wc hebben met een sleutel. Bewoners hebben me meerdere malen gevraagd waarom dit zo is. ‘Vinden ze ons vies Teun?’

Toen ik 21 was deed ik een diaconaal jaar. Tijdens dat jaar ging ik mee naar een vormingsmeerdaagse voor tieners van het VMBO. Tijdens die meerdaagse ontmoette ik iemand die mijn naam niet echt bij mij vond passen. Hij noemde mij Teuntje.
De afgelopen dagen las ik het boek ‘verpleegthuis’ van iemand die echt Teun heet. Teun Toebes. Een jongere die bevlogen en idealistisch leeft. Hij besloot om in een verpleegtehuis te gaan wonen, samen met dementerende ouderen. En vanuit het perspectief dat hem daarmee gegeven werd, schreef hij zijn boek.
Met aandacht heb ik het gelezen en veel dingen die hij waarnam raakten me. Onder andere de zinnen waarmee ik deze blog opende. Maar ook hoe hij de nabootsing van eigenheid zoals huisdeurposters en robothonden beschreef. Het is gewoon ‘fake’ en dat weet iedereen. Vormgeving en technologie kunnen helpen, maar ze kunnen de eenzaamheid niet oplossen. Dat kunnen alleen mensen. Dat is wat Teun daarover schrijft. Het raakte me ook dat alle mensen die Teun aan het einde van het boek interviewde, als ze gevraagd werden waar ze woonden, antwoordden: ‘op deze kamer’, ‘op afdeling huppeldepup’, ‘kamer 4’ ‘ik heb eigenlijk geen woonplaats meer’. Lees verder →

Paniekerige pleegpuber.

De Regenboogprins is inmiddels 14 jaar en zit in de 2e klas van de middelbare school. Met zijn autisme zit hij dus nu ook gedeeltelijk in de puberteit. Gedeeltelijk omdat een stukje van hem nog jonger is, meer ergens in de basisschoolleeftijd. Maar zijn lijf is helemaal en volop puber. En dan heeft hij ook nog een aantal dingen meegemaakt in zijn leven waardoor hij in zijn basis erg onzeker is. Hij woont bij ons en hij is net zo goed onze zoon als onze pleegzoon, maar de pijnlijke dingen die gebeurd zijn, zijn nooit uit te gummen. 
Ik heb al een tijdje niet meer geblogd over de Regenboogprins omdat ik aan het uitzoeken was, wat er eigenlijk vermeldenswaardig is aan deze pleegpuber. Als je kind plotseling besluit om hele middagen en ook delen van de avond op zijn kamer te verblijven, geeft dat rust, maar je maakt ook niet echt mee wat er zoal in het hoofd gebeurt en veel spannends of ontroerends valt er dan niet te schrijven.
Maar vandaag bedacht ik me dat het toch wel weer eens leuk was om iets te schrijven en zostraks was er ook nog een heuse aanleiding. Lees verder →

Jij mag alles zijn!

De komende tijd ben ik veel  aan het schrijven, maken en ontwerpen. Ik schrijf een nieuwe voorstelling, ik maak opzetten voor een paar nieuwe podcasts en ik ontwerp een spel. Tussendoor en ‘s avonds lees ik dan heel graag. Een paar weken geleden gaf een vriendin mij het boekje ‘Jij mag alles zijn’ van Griet Op de Beeck mee om te lezen. Ik twijfelde; was bang dat het over kinderen ging die getuigen zijn van ernstig geweld of misbruik. Maar dat was helemaal niet zo. Het boek gaat over een meisje van negen,  Lexi, over haar fantasie en haar levenskracht.  Misschien dat je nu al genoeg info hebt om het boek te gaan lezen?  Lees verder →

Madelon!

Woorden om te beschrijven wat dit boek met me deed zal ik moeten zoeken. Bij deze een poging. Vijf minuten geleden legde ik het aan de kant.
Ludo Hekman schreef het boek ‘Madelon’, over een jonge vrouw op zoek naar een gewoon leven.
Het boek bestaat uit vele herinneringen aan de vrouw die op het moment dat het boek geschreven is, niet meer leeft.
Madelon komt als kind in aanraking met een stiefvader die haar mishandelt, wat voor Madelon betekent dat ze een post traumatische stress stoornis ontwikkelt.
Ze leert overleven en ze leert dat mensen die dicht bij je staan niet te vertrouwen zijn. God zij dank voor het pleeggezin dat Madelon ontmoet. Voor Jacqueline en Maarten en Lotte en Maaike, hun dochters. Met ijzingwekkend respect heb ik gelezen wat dit gezin investeert en doorstaat als Madelon bij hen komt wonen. Lees verder →

Praatje met dame met twee hondjes.

Ik had haar afgelopen week al een keer in de verte gespot. Een oudere dame met twee hondjes ging snel de andere kant op toen ze mij met mijn grote Spaanse Galgo zag lopen. Vandaag lukte dat niet. Schichtig keek ze vanuit de verte naar de lange lijn waar Dante aan liep. ‘Geen paniek!’ riep ik op afstand. Die van mij gaat met een grote bocht om die van u heen. ‘Het is een grote schijterd namelijk’ Dat brak het ijs en terwijl de schijterd op 10 meter afstand bleef wachten tot z’n baasje eindelijk door zou lopen, maakten wij een praatje. Lees verder →