We rijden onze straat in terwijl ik in gesprek ben met de regenboogprins. Hij kijkt me nadenkend aan en zegt dan:
– Eigenlijk is er maar 1 ding in m’n leven niet meer goed gekomen.
Mijn hart staat een moment stil en in mijn hoofd vliegen allerlei snelle gedachten van pijnlijke dingen die in het leven van de prins zijn gebeurd.
Ik rijd langs de winkels vlak bij ons huis. “Oma en ik hebben een geheimpje” zegt plotseling de regenboogprins tegen me. Hij kijkt me veelbetekenend aan. “Kun je het zien?” Ik begrijp direct waar hij het over heeft. Toverend weten. Lees verder →
– Ik vond het heel leuk om je te leren kennen!
De regenboogprins springt op en neer terwijl hij zegt ‘ Ik ook!’
– We gaan morgen naar Machiel en Albertje.
De regenboogprins springt op en neer terwijl hij grappige geluidjes maakt.
– Jij mag mijn T-shirt van Lucky Luke.
De regenboogprins springt op en neer en hij lacht terwijl zijn ogen stralen.
Ik kijk nu meer dan anderhalf jaar naar de prins terwijl hij In de lucht springt als hij blij is. De prins is geen 3 maar 8 jaar oud waardoor zulke spontane reacties plotseling opvallen. Niets in mij wil de prins echter in deze omgangsvorm remmen. Nee, langzaam maar zeker begint zich juist een visioen over de toekomst te vormen in mijn hoofd. Geen vriendelijke knikjes of formele ‘dank je wels’ zie ik voor me, maar een algemeen aanvaarde norm om te springen.
Als je een cadeautje krijgt, als je afscheid van iemand neemt als je het leuk hebt gehad, als je iemand heel erg leuk vind spring je een paar keer in de lucht terwijl je stralend lacht. Wat een energie zal er loskomen. Ik kijk er echt naar uit!
Een vogel wordt een vis.
De trap wordt een vogel.
De wolk verdwijnt in een zee.
‘0de aan Escher’
Geschreven door: de regenboogprins
Soms wonen mensen met elkaar, ook al is het niet in hetzelfde huis. Soms leven mensen met elkaar, ook al hebben ze een verschillende tuin.
Al een aantal jaren vier ik het leven met Blossom030, een kleine community. En als je een paar jaar met elkaar oploopt, deel je niet meer alleen je successen en je optimisme. Je deelt ook je irritante eigenschappen, je ongeloof en je verdriet. Als dat tenminste mag, als dat kan in die community. Er onstaat een natuurlijk evenwicht. Soms pakt iemand even iemands hand als die dat nodig heeft. Soms is het nodig om elkaar terecht te wijzen. En vaak, heel vaak krijgen we geweldige ideeeen waarvan 80% weer in de koelkast wordt gezet omdat er te weinig tijd is om ze uit te voeren. Ik geniet van deze kleine community. Afgelopen zondag dachten we na over ziekte en dood en nieuw leven. Soms gebeuren vreugdevolle dingen precies gelijk met vreselijke dingen. Als dat gebeurt weten we soms even niet meer wie we zijn. De Gebeurtenissen brengen ons uit ons evenwicht. Terwijl ik luisterde naar de stemmen om mij heen, ontspon zich het volgende verhaal: