Nicole Krauss

Charissa Bakema op 12/11/2017

Al zolang ze schrijft ben ik verslingerd aan haar boeken. Ze neemt me mee naar een andere wereld, in rollen waar ik me deels herken. Altijd in het verborgene, altijd is er sprake van mysterie. Ik waan me in een ander vandaag, een schimmig verleden en vraag me af wat de toekomst brengen zal.

Ik raad het aan, dit nieuwe boek, ook al ben ik nog maar op de helft. Maar als iemand als ik door Tel Aviv kan dwalen zonder er ooit geweest te zijn, is dat voor mij een teken van ouderwetse en betoverende schrijverskracht en de aandacht van veel lezers waard.

Het is goed om hier te zijn.

Charissa Bakema op 11/11/2017

Het is inmiddels een week geleden. Samen met Egbert en de regenboogprins vierden we een bescheiden feestje op de Veluwe met familie en vrienden. Een feestje, om wel duizend redenen. Een aantal vrienden vergezelden ons het hele weekend.

We zaten om het vuur en vertelden verhalen. De kinderen bouwden hutten en speelden spellen. We wandelden in de herfstzon door de bruin, geel, rode bossen en dwaalden over de hei. Er werd gekookt en gebakken en zo werd een heerlijke tapasmaaltijd gebrouwen voor iedereen die op zaterdag kwam. We zaten samen in de kapel en zongen taize liedjes en benoemden waar we dankbaar voor waren en we huilden om wie we misten en ook om wat er goed was.

We werden overweldigd door de vele cadeau’s die we kregen. De regenboogprins kon er ongeveer in zwemmen. We ontmoetten vrienden die we al lange tijd niet meer hadden gesproken. We voelden ons verwend, verzorgd en geliefd.

Op zondag maakten we de villa waar we logeerden weer schoon en namen afscheid. Het was zo gewoon en zo simpel samen. En toen we thuis waren omhelsden we elkaar omdat we zo blij en ontroerd waren om alle goede vrienden en het goede leven dat we konden vieren.

Het wonder van de tandem

Charissa Bakema op 22/10/2017

Hoe ik door de tandem het principe van ‘steun ego’ beter ging begrijpen.

Al enkele jaren ben ik bezig met het begrip ‘steun ego’. Onze regenboogprins heeft die namelijk hard nodig om het te kunnen redden op de verschillende plekken waar hij zich begeeft. Een ‘steun ego’ is net zoiets als een steunkous. Het biedt stevigheid, waardoor je wat makkelijker je kunt bewegen. Het verschil is alleen dat een steun ego een echt mens is. Maar hoe werkt een steun ego en wanneer werkt het goed bij de regenboogprins? Dat is soms een hele zoektocht.

Afgelopen week waren we een weekje in Drenthe en plotseling begreep ik het principe. We wilden fietsen huren, maar de regenboogprins is ooit op zijn prachtige voortanden gevallen en heeft sindsdien een frisse weerzin tegen fietsen. Lastig dus om hem op een vreemde fiets te krijgen in een vreemde omgeving met een nare herinnering in zijn achterhoofd. Plotseling zag ik een tandem staan en kreeg een idee… een uur later zag ik het wonder van de werking van het steun ego voor mijn ogen gebeuren. Lees verder →

fragmenten: voorbij de stammenstrijden (peter Rollins: Verslaafd aan God)

Charissa Bakema op 15/10/2017

Het bijzondere van het boek dat ik nu al enkele maanden langzaam aan het lezen ben, is datbhet me brengt bij wijsheid en creativiteit. De vrijheid waar Rollins telkens over schrijft en die hij koppelt aan de brieven van Paulus en de Evangeliën is die van ‘erbuiten’. Het is het vermogen van mensen om niet op te gaan in een dualistische identiteit, maar om zichzelf open en kwetsbaar op te stellen in de eigen denkbeelden in het besef dat ze altijd weer zullen veranderen. Rollins bedoelt daar niet ‘meewaaien met de wind’ mee. Ik zag gisteren een filmpje dat precies illustreert waar Rollins het over heeft: Vrede

Fragmenten: de vrijheid (Peter Rollins: Verslaafd aan God)

Charissa Bakema op 14/10/2017

Ik eindigde mijn vorige blog met de quote van Peter Rollins waarin hij beschrijft dat de kruisiging van Jezus ons naar de vrijheid leidt van de levensvreugde midden in de gebrokenheid. Maar wat betekent dit? Hoe wijst dat mij de weg in mijn leven? Voor een deel is de vraag beantwoord. Ik hoef niet meer te zoeken naar het ‘waarom’ van het lijden en het ‘waarom’ van het toelaten van lijden door God (denk ik). Het lijden is er simpelweg. Ik kan alleen maar zoeken naar een manier om daar middenin mijn weg te gaan. Maar hoe dan? Het leuke is dat Rollins om een antwoord op deze vraag te geven, niet alleen de Evangeliën, maar ook de brieven van Paulus beschrijft. En met terugwerkende kracht kreeg ik een groot respect voor de man die er mijns inziens voor gezorgd had dat er allerlei regels in kerkelijke gemeenten waren die ik op zijn minst vrouwonvriendelijk vond. In het perspectief dat Rollins geeft op Paulus is dit helemaal niet zo. Het tegenovergestelde juist. Lees verder →