Nachtdomein

imageOm half vier schrik ik wakker uit een droom. In golfjes komen daarna de gedachten. Over de regenboogprins en zijn juf die niet weet hoe ze hem kan bereiken. Over een workshop die ik ga geven. Over verhalen die verteld gaan worden.Over werkzaamheden en planningen. Over mijzelf, mijn irritaties en angsten.
Als kabbelend water golven ze door mij heen en omdat ik niet gefocust genoeg ben om ze te leiden neem ik alleen die gestage stroom waar. Totdat het 4.44 is. Dan klinkt er een tjilp buiten. De eerste vogel wordt wakker. Een moment waan ik mij in Italië, of Noorwegen, of Nunspeet. Ik lig in de camper en wordt wakker van  het gezang van de vogels. Voor mij ligt een warme dag met mijn lief. Een tijdje luister ik naar de merel buiten. Dan besluit ik toch nog even te gaan slapen. Op mijn linkeroor zodat ik  daadwerkelijk nog even terug kan keren naar hopelijk een droomloos uur.

Honey, I blew up the system

 

image

Pasen 2015. Terwijl ik iedere dag schreef over het thema lijden werd ik er langzaam mee vertrouwd. Ik was bang dat ik in een depressieve zeur zou veranderen, of een agressieve activist, of een melodramatische heks.  Want ik heb ze alledrie wel een beetje in me en door over lijden te schrijven was ik bang dat ik dat deel van mezelf zou vergroten. Maar niets gebeurde zoals verwacht. Lees verder →

40 dagen duister (dag 38: dood van de zoon)

image

 

Gisteravond in de Franse kerk, verscholen achter de Dom, luisterde en keek ik naar ‘De dood van de zoon’.  Ik kan niet anders dan concluderen dat de makers en bedenkers van deze muziekvertelvoorstelling een origineel, mooi uitgevoerd en bijzonder concept hebben bedacht. Overgeleverd aan mezelf liet ik me meevoeren in het lijdensverhaal tot de kaars werd uitgeblazen. Als God ons mensen tenslotte verlaten heeft zijn  we overgeleverd aan onszelf. Ik ben de makers van het programma dankbaar dat ik daar een tijdje mocht blijven gisteren en niet  met sneltreinvaart door hoefde schakelen naar het lege graf zoals ik al zo vaak heb gemoeten.  Dus staande bij de uitgeblazen kaars luister ik in gedachten nog een keer naar Femmeke als ze woorden van Leendert zingt:

Boven is het stil

niets te horen

Boven is het stil

De geluiden zijn gestorven

Niemand praat

niemand maakt verwijten

en de haan die kraait niet meer