Als je voor de voordeur staat lijkt het een prachtig, maar ook gewoon Hollands gebouw. Als je naar binnen gaat waan je je plotseling in Azië en Afrika.
Ik sta voor een oer-Hollands gebouw in het Drentse dorpje Vries. Om het gebouw staan grote houten bakken waarin verschillende groenten en planten groeien. Johan en Yvonne, de eigenaren vertellen me over het project. Wat een paar jaar geleden begon als een idee van twee betrokken en bevlogen mensen, is inmiddels een waardevol initiatief voor velen geworden. Pensionado’s leren kinderen en andere geïnteresseerde dorpsbewoners hoe ze hun eigen groenten en kruiden kunnen kweken. Vergeten groenten liggen weer op de borden en eigen geteelde kruiden worden door het eten gemengd. Ik ben nu al onder de indruk, maar het wordt nog veel leuker. Als we het gebouw binnengaan komt me een behaaglijke warmte tegemoet. Ik zie allerlei opgesierde oude meubels staan, beschilderd in Aziatische motieven. Achter iedere deur vind ik een nieuwe verrassing. Een atelier, een pipowagen als keuken ingericht en tenslotte, boven op de zolder, een echte Mongoolse Yurt die helemaal ingericht is op het luisteren naar verhalen. Mijn zintuigen worden geprikkeld, mijn fantasie begint te werken.
In mijn gedachten ben ik in een woestijn. Midden in de woestijn staat een yurt. Als ik er binnenkom na een flinke tocht, brandt er licht en vuur. Een verhalenverteller zit op me te wachten en geeft me wat te drinken. We zijn samen een tijdje stil. Dan kijkt hij me aan en vraagt me: is het mogelijk om je verbonden te voelen met mij? Ik ben een tijdje stil en kijk naar de man. Hij heeft een andere huidskleur. Hij heeft andere kleding aan dan ik. Hij heeft een ander geloof. ‘Wat is van waarde voor jou?’ vraag ik. De man zwijgt en kijkt me alleen maar aan. Ik denk na, maar ben zo moe dat ik in slaap val. Als ik wakker word zie ik de man zitten. Hij port rustig in het vuur. Ik maak me klaar om weer te vertrekken. Als ik wegga geef ik de man een hand en zeg: Ja. Hij glimlacht en geeft me een papier mee vol symbolen en vreemde tekens.
Ik kom weer terug uit mijn verbeeldingswereld doordat een helder stemmetje me vraagt of we nou de WC’s gaan bekijken. Terwijl ik achter de kleine jongen aan loop die mijn leven een stuk ingewikkelder heeft gemaakt de afgelopen maanden, voel ik me merkwaardig goed en tevreden. ‘Plaats de wereld’ is een bijzondere plek, die charmant en waardevol is in vele mensenlevens. Wat mooi dat mensen zulke betekenisvolle dingen kunnen bedenken. Ik kom hier zeker een keer terug!
Geef een reactie