Creatieve Meet Ups voor eigen kinderen van pleegouders en gezinshuisouders (10-18 jaar).
De aanmeldingen beginnen te lopen, bij iedere workshop nog ruimte voor 4 a 5 mensen.
Check de agenda voor meer info.
21 februari: SONGWRITING met Tabitha en Kika
28 februari: THEATER met Andre en Tabitha
6 maart: ART IS IT met Charissa en Hanna
14 maart: PODCAST CREATIEF met Wouter en Charissa
Toen onze pleegzoon, de regenboogprins, bij ons kwam wist ik nog niet dat de keuze om pleegzorg te gaan doen me vele antwoorden zou geven over de kunst van het leven. Alleen daarom al is het de moeite waard om het te doen. Veel heb ik geschreven over de veerkracht van onze Prins en ook over herstel en vele momenten van hoop. Prachtig waren die en verrijkend en inspirerend voor velen. Vandaag wil ik echter ingaan op de andere kant. Het falen. En ik ga ook in op hoe juist het bewustzijn van je beperktheid van nut kan zijn voor herstel van allerlei verbanden en zelfs voor de samenleving.
Falen
Bij een pleegzorg plaatsing krijg je direct te maken met het woord ‘falen’ en het woord ‘verlies’. Ouders hebben gefaald, kinderen hebben gefaald, het jeugdzorg systeem heeft gefaald en ook pleegouders en hun kinderen leren het woord heel snel kennen. Dagelijks wordt er gefaald en dat is een flinke uitdaging om mee om te leren gaan.
Altijd ligt er de negatieve spiraal om de hoek die de kans op een nieuw verlies versterkt.
Nederigheid
In dat hele proces ontstond er bij mij een besef van onafheid, ik moet denken aan het oude woord ‘nederigheid’ – het besef dat ik als individueel mens maar zeer beperkt mee kan werken aan het herstel van zoveel leed. Ik ben hoog opgeleid, ken de wereld van de hulpverlening al lang, heb veel skills in huis voor het omgaan met mensen. Toch merk ik dat in de zorg voor onze Regenboogprins altijd de kans op falen groot is, met daarbij het gevolg dat onze pleegzoon het vertrouwen in zichzelf verliest.
De regenboogprins
Hoe vaak is er niet onwetendheid, vermoeidheid, stijfkoppigheid, onprofessionaliteit, een haperend systeem of slechte zelfreflectie? Al snel realiseerde ik me dat ik veel moest leren en anderen nodig had om samen met mijn lief de touwbrug te kunnen zijn waarover de prins kan balanceren in groei naar volwassenheid. Zo’n brug moet stevig en veilig zijn en die uitdaging bieden die een kind nodig heeft om zich weer zo vrij te voelen dat hij zich gezond verder kan ontwikkelen. Anderen… wie zijn dat?
Lees verder →
Vandaag bezocht ik de expositie ‘allemaal wonderen’ van het Catharijne Convent in Utrecht. Het was een bonte verzameling van oude en nieuwe kunst over wonderen. Zelf vind ik de moderne kunst toch het leukst. Een greep uit de tentoonstelling van werk dat mij aansprak.
’There will be no miracles here ‘ – De Schotse kunstenaar Nathan Coley maakte een 6 meter hoog lichtkunstwerk dat hij in de stad Stirling plaatste. Hij ontleende de uitspraak aan een koninklijk bevel dat in de 18e eeuw werd uitgevaardigd als reactie op vermeende wonderen in Parijs. ‘Typisch Schotland’ dacht ik (en waarschijnlijk slaat het nergens op). Het Franse Parijs als stad van romantici tegenover Schotland het land van de kilts waar honend de billen worden getoond als provocatie.”There will be no miracles here” als een statement. Wij doen het zelf wel.
Een boeiend begin van de tentoonstelling. Lees verder →
Gisteren was op de Christelijke Hogeschool Ede waar ik werk de première van de filmreeks ‘Samenwerken tussen ouders en pleegouders’ (een project dat mogelijk is gemaakt door het programma ‘Versterken van de kracht van pleegouders’ van de NVP, Jeugdzorg Nederland, VNG) n.a.v. een onderzoek waarbij ik als interviewer en regisseur betrokken was. De filmreeks is geïnitieerd en ontwikkeld door het Lectoraat Jeugd en Gezin, aangestuurd door lector Martine Noordergraaf.
Illustratie: Jedi Noordergraaf
Het was een bijzonder moment waar allerlei organisaties bij elkaar zaten.
Kunstenaars, filmmakers, professionals, pleegouders, ouders en onderzoekers bekeken twee korte films en gaven hun reactie. Ik word zo blij van dit soort momenten. Een inclusief moment waar iedereen na moet denken over hoe hij of zij zijn woorden formuleert omdat allerlei betrokkenen aanwezig zijn.
Pleegouders, ouders en professionals kunnen veel meer samen afstemmen dan er tot nu toe gebeurt. Onderzoekers kunnen de weg wijzen naar wat werkt in samenwerking, door mensen (professionals, ouders, pleegouders) in de praktijk te interviewen en zo de praktijk beargumenteren en richting geven aan mogelijkheden. Kunstenaars, filmmakers, verhalenvertellers, theatermakers, tekenaars kunnen in beeld brengen wat moeilijk is om te zeggen. Kunnen ruimte geven aan emoties en verbeelding en zo de cognitie en abstractie voorbij gaan. Ik ga ervoor om hier aan bij te dragen.
Dankbaar dat ik hier aan mee mocht werken. Via deze link kun je de films en de onderzoeksrapportage lezen.
Versterken van de kracht van pleegouders
Willen jullie iets doen met je studenten tijdens het ‘Singer-songwriterfestival’? was de vraag van projectleider Hedzerd de Boer van Cultura Ede.
Ja graag!
En zo gingen we op weg. Brainstormen, concept bedenken, programma’s maken, organiseren. Zeven weken lang werd er zoals dat gaat door studenten van de minors Art&Creativity en Creatief Werken keihard, wat aarzelend, struikelend, vol energie, in paniek, enthousiast en minder enthousiast gewerkt aan een middagfestival.
Omdat niet alle studenten muzikanten en zangers waren werd de focus gelegd op GELUID. Het maakt niet uit wat je doet, als het maar een link heeft met GELUID zeiden de docenten.
En zo ontstond er van alles – workshops, verhalen, exposities, experimenten, theater.
In de ‘baarmoeder’ (de Christelijke Hogeschool Ede) werd de vrucht langzaam maar zeker een echt kindje. ‘Hoe moet het eigenlijk heten?’ vroegen we ons af.
Een lijst van namen werd bedacht, geproefd en weer afgewezen. Weet je wat? Zei een student toen. ‘We noemen hem TOOИ!
Morgen tussen 12.00 en 16.00 kun je TOOИ! Ontmoeten bij Cultura in Ede tijdens het muzikale singer-songwriter festival (dat nog tot in de late uurtjes door zal gaan)!
Adres: Molenstraat 45, Ede.
En ik moet zeggen – het is een wolk van een festival.