Truusje

Charissa Bakema op 13/05/2022

‘Daar vragen we Truusje voor!’ zei Martine zo’n twee jaar geleden toen we voor een filmpje op zoek waren naar een ouder van uithuisgeplaatste kinderen.
Truusje bleek een stevige no-nonsense-dame te zijn die heel goed wist wat ze wilde en wat niet. Een vrouw met humor. Een vrouw met een missie. Een vrouw waarvoor ik, naarmate ik haar beter leerde kennen, steeds meer respect kreeg. Een oervrouw, een overlever van verschrikkelijke dingen. En een vrouw die niet bang is voor een podium. Steeds vaker dacht ik: meer mensen moeten deze vrouw leren kennen. Haar verhaal moet gedeeld worden. Het begon te borrelen in mij. Zou ik de boeken die ze heeft geschreven om kunnen zetten in theater? Zou ze haar eigen verhaal willen spelen?

Een half jaar geleden begonnen we. Truusje kreeg haar allereerste theaterlessen en samen met haar werkte ik aan het eerste deel van een voorstelling. Ik schreef de tekst, Truusje dacht mee over de inhoud en volgorde en al spelend ontstond TRUUSJE: ONE WOMAN!
Iets bijzonders, iets dat over een week voor het eerst voor publiek op een podium wordt gepresenteerd. Truusjes zus, Dineke gaat met haar mee en doet de techniek. De gezinshuisouder van het gezinshuis waar haar kinderen wonen zit in de zaal. Martine Noordegraaf van het Lectoraat Jeugd en Gezin, zal met Truusje de voorstelling nabespreken. De toeschouwers zullen Truusje vertellen wat het optreden bij hen oproept. Ik hoop op een ontmoeting, op ontschotting en op een basis voor verstevigde samenwerking tussen mensen die in de jeugdzorg werken en zorg nodig hebben.
Deze uitvoering is helaas besloten, maar erna zal ik nog een blog schrijven. Voor nu ben ik vooral blij en dankbaar voor de mooie samenwerking die we hebben en zo trots op deze fantastische vrouw! Er is maar 1 Truusje! Je moet haar echt leren kennen.
Wordt vervolgd.

Wow-momenten!

Charissa Bakema op 06/02/2022

Voor het project Engage the Village werk ik telkens met andere mensen samen. Bij de nieuwste podcast waren naast het vaste team van Vitree en Broedgebied 8 pleegouders, de podcastmaker en 6 muzikanten betrokken. Eigenlijk komt alles wat we maken tot stand door de betrokkenheid van pleegouders, ouders, kinderen, jongeren en professionals (waaronder de gezinshuisouders). Zo wil ik graag werken. Het is niet de professional die bepaalt hoe en of een plaatsing werkt, het is niet het pleegkind, het is niet de ouder, het is niet de pleegouder. Het is de community waardoor er ontwikkeling, ruimte en mogelijkheden ontstaan. Daar bedoel ik mee dat als er sprake is van pleegzorg er ook altijd sprake is van pijn. Van dingen die misgelopen zijn. Bijzonder vaak is er sprake van trauma met alle gevolgen die daar bijhoren zoals woede buien, weglopen, depressie, stelen. En dat is niet altijd makkelijk te dragen. Vaak is het ronduit zwaar voor iedereen. Een community van betrokken familieleden, vrienden en ondersteunende professionals helpt echt om rust en kalmte te creëren. In deze nieuwe podcast vertellen verschillende pleegouders grote en kleine WOW-momenten. De WOW-momenten geven iedereen een boost. Ze zorgen ervoor dat relaties hechter worden en zelfvertrouwen groeit. Ik vind WOW-momenten zo enorm belangrijk. Ze wegen op tegen jaren werk. Met deze podcast willen we een hart onder de riem steken van iedereen die meewerkt en helpt om kinderen en gezinnen in de knel weer op weg te helpen.

Ken jij pleegouders? Ken jij ouders wiens kinderen in een pleeggezin of gezinshuis wonen? Ken jij kinderen die pleegzusjes of broertjes hebben? Ken jij kinderen die opgroeien in een pleeggezin?
Ken jij professionals die in de jeugdzorg werken? Studenten Social Work?
Of wil jij ook gewoon wel eens weten waarom WOW-momenten zo belangrijk zijn?

Hier is de podcast: HET WOW-MOMENT

Er staat ook een prachtig liedje in van Roeland en Mirte Smith, ingespeeld door verschillende muzikanten, waaronder Bart, één van de pleegouders. Een mooi voorbeeld van de veerkracht van mensen die in een community om anderen heen staan.

Kan het anders?

Charissa Bakema op 09/01/2022

‘Ik vroeg mij af of het werkelijk mogelijk was om met dezelfde liefde als die voor mijn kinderen, van anderen te houden. Zouden we een veel grotere groep in zo’n cirkel van betrokkenheid kunnen opnemen? Groter dan onze eigen familiekring?’ (Uit: Het boek van vreugde, Dalai Lama, Desmond Tutu, Douglas Abrams.

In de afgelopen zeven jaar hebben wij als pleegouders van de Regenboogprins een groep betrokken mensen om ons heen gehad. Als het moeilijk was dachten vrienden mee, familie accepteerde hem onvoorwaardelijk en omdat wij alles wat hij al had opgebouwd aan relaties ook belangrijk vonden, deden we ons best om ook die de ruimte te geven die hij nodig had.
Er is geen ander moment in mijn leven geweest dat ik me zo goed realiseerde dat je alleen op je eigen gezin richten, niet voldoende is. Er zijn kinderen en ouders en ouderen, vluchtelingen en eenzamen die uit een veilige cirkel zijn gevallen. Deze mensen hebben het nodig om ergens bij te horen. Als ze stevig genoeg zijn en kansen krijgen, maken ze hun eigen cirkels, maar dat kan niet iedereen. Lees verder →

Madelon!

Charissa Bakema op 27/11/2021

Woorden om te beschrijven wat dit boek met me deed zal ik moeten zoeken. Bij deze een poging. Vijf minuten geleden legde ik het aan de kant.
Ludo Hekman schreef het boek ‘Madelon’, over een jonge vrouw op zoek naar een gewoon leven.
Het boek bestaat uit vele herinneringen aan de vrouw die op het moment dat het boek geschreven is, niet meer leeft.
Madelon komt als kind in aanraking met een stiefvader die haar mishandelt, wat voor Madelon betekent dat ze een post traumatische stress stoornis ontwikkelt.
Ze leert overleven en ze leert dat mensen die dicht bij je staan niet te vertrouwen zijn. God zij dank voor het pleeggezin dat Madelon ontmoet. Voor Jacqueline en Maarten en Lotte en Maaike, hun dochters. Met ijzingwekkend respect heb ik gelezen wat dit gezin investeert en doorstaat als Madelon bij hen komt wonen. Lees verder →