Al zolang de regenboogprins bij ons woont (inmiddels zes jaar) is knuffelen en kussen een belangrijke taal om te bevestigen dat we graag bij elkaar zijn. In de ochtend krijg ik een kus op mijn wang en mijn mond en een omhelzing. Als hij naar school gaat krijg ik ook een kus. Als hij weer terugkomt opnieuw.
De rest van de dag komt hij vaak tegen me aanstaan of even op schoot zitten. Ook als hij net zijn chocomel op heeft krijg ik een kus. Een natte chocolade kus dan, waarbij het restje chocolademelk dat nog in zijn linker mondhoek zit vakkundig wordt uitgesmeerd over mijn kin. Dit waardeer ik iets minder, maar voor de liefde heb ik dat uiteraard over.
De laatste tijd heeft de prins ook nog andere vormen van kussen gevonden. Lees verder →
Topmoment!
Daar staat hij. Boven op het podium. Zijn twee juffen geven hem trots zijn rapport en zijn certificaat. “Wat ben jij gegroeid” zegt zijn juf. Blij en een beetje verlegen neemt hij het aan en springt weer van het podium af.
Ik ben ook trots. Apetrots op deze grote vent. Dat het hem is gelukt om door te zetten toen het zo moeilijk was. Dat hij iedere juf of meester die met hem werkte opnieuw een kans gaf, ook al was dat soms zo lastig.
Ik zie hem weer voor me, zeven jaar oud. In groep drie. Zijn tafeltje links achter in het lokaal, ver van de andere kinderen “zodat hij niet door ze afgeleid wordt” zegt de juf. Ik denk er het mijne van. Ik besluit het ook te zeggen: “Een kind dat uit huis geplaatst is, moet niet buiten de groep geplaatst worden”. “Ja, maar hij vertoont storend gedrag!” is haar weerwoord. Het kan me niets schelen. Dit kind heeft veiligheid nodig en moet dicht bij de juf.
Ze zijn nooit vrienden geworden dat jaar, de juf en hij. Ze waren meer tot elkaar veroordeeld. Ik weet ook niet zeker of ze elkaar een eerlijke kans gunden. In het leven van de regenboogprins gebeurde veel dat onveilig was en de juf had zo haar eigen uitdagingen.
Na groep drie had de prins geen vertrouwen meer in zichzelf. Een paar moeilijke jaren volgden. Gelukkig was er zijn individuele begeleider die hem hielp, en met hem meeging, klas na klas. In groep zes kreeg hij met hulp van de juf, zijn individueel begeleider en ons langzaam maar zeker weer iets vertrouwen in zichzelf. En in groep zeven mocht hij nog een keer bij deze juf en schoten zijn cito-uitkomsten omhoog. Ook kreeg hij langzaam maar zeker leukere contacten in de klas. De prins heeft geen ontspannener jaar gehad dan in groep zeven. Lees verder →
School Tijdens Corona
Nu de Regenboogprins al enkele weken iedere ochtend online les heeft (super gedaan door zijn school trouwens) is het heel erg grappig om te zien dat er ook online toch een soort groepsproces is. Kinderen klieren door op gedeelde bestanden stiekem pijlen te zetten en tekeningen. Kinderen maken hun werk niet als er niemand is die dat controleert. In de pauzes bellen ze elkaar en chatten ze, voor een deel is het hetzelfde. Lees verder →
De Regenboogprins en Corona
Hij mopperde al weken over ‘dat stomme Corona-gedoe’. We gingen er wel op in, maar niet te veel. Het stond immers ook van ons best ver af. Wat kan er in een week veel veranderen. Lief en ik gingen daarin mee en dachten na over mogelijke scenario’s.
De prins echter stond waarschijnlijk op standje ‘wat niet weet wat niet deert’. En wij betrokken hem niet in onze scenario’s. We wisten zelf immers ook niet precies wat er zou gebeuren al dachten we wel een inschatting te kunnen maken. Dus het nieuws dat de scholen dicht gingen kwam voor ons als verwacht, maar sloeg in als een bom bij de Regenboogprins en resulteerde in woede, tranen en een ‘heel zwaar hoofd‘ zoals hij het zelf omschreef. Lees verder →
Vijf Euro Vijf
Mijn zus schildert al enkele jaren. Ze maakt vlekken op papier met aquarelverf en acryl en tovert allerlei beelden uit de vlekken. Fantasierijke figuren komen er tevoorschijn. Ik vond het inspirerend en begon er ook mee. De Regenboogprins vond het ook wel interessant en deed ook mee. We werkten op aquarelpapier. Toen de vlekken droog waren gingen we tekenen. Er ontstonden dansende aliens, olifantjes, draken, flubberwormen. Een van de schilderijtjes van de Regenboogprins vond ik erg mooi.
Regenboogprins
Hij had een gevaarlijke spin met daarnaast een flamingo gemaakt. Aangezien ik houd van flamingo’s in al hun kracht, schoonheid en tegelijkertijd lelijkheid en krakkemikkigheid, maakte ik een foto en zette hem online.
En toen gebeurde er iets onverwachts – een kunstenaar wilde het schilderijtje kopen.
Ik ging in gesprek met de Regenboogprins en die wilde zijn schilderij wel verkopen. Na een overleg had hij zijn prijs bepaald. Vijf euro vijf werd het.
De kunstenaar koper vroeg of de Regenboogprins nog een bijschrift wilde maken. Dat heeft hij gedaan en zo zijn beeld en bijschrift met zorg ingepakt en naar de koper gegaan.
Ook dit ging op een bijzondere manier, maar daar vertel ik in een volgende blog over.