Dingen die mij bezig houden

op

Herken je dat er soms zoveel belangrijke zaken spelen dat je niet goed meer weet hoe je die moet verwerken? Ik verwerk veel ervaringen in mijn blogs. Daar schrijf ik wat ik in mijn leven zie, lees, denk en beleef. Via de woorden orden ik mijn geest. De afgelopen weken had ik een flinke griep te pakken waardoor ik weinig energie had. Mijn werk kon ik doen, mijn verantwoordelijkheden bleef ik oppakken, maar s avonds was ik zo moe dat van schrijven niets meer kwam. En ondertussen beleefde ik bijzondere momenten, las mij in in nieuwe projecten, ontmoette nieuwe mensen, verwonderde ik mij, werd ik nieuwsgierig en las enkele boeken over wat er gebeurt met mensen die in een oorlog of onderdrukking belanden.

Photo by Michael C on Unsplash

Vanochtend heb ik een half uur naar het scherm zitten staren terwijl ik nadacht over een blog die ik wilde schrijven. Waar moest ik beginnen? Wat zou het thema worden? Hoe kon ik mijn ervaringen opschrijven? En op welke partij en op wie ga ik stemmen de 22e? De gedachten buitelden over elkaar heen. Meestal spreek ik mezelf streng toe, ‘Begin met één ervaring, dan volgt de rest daarna wel’.
Okay, ik begin dan maar met wie mij naast mijn lief het meeste bezig houdt. De Regenboogprins. Lees verder →

Vreemden voor onszelf (boek van Rachel Aviv)

op

Psychiaters weten opvallend weinig over de kwestie waarom sommige mensen met een psychische aandoening herstellen en anderen met dezelfde diagnose een ‘carrière’ in de ziekte hebben. Om die vraag te beantwoorden is er volgens mij meer aandacht nodig voor de afstand tussen de psychiatrische modellen die een ziekte verklaren en de verhalen waar mensen zelf betekenis mee vinden. Zelfs als de kwesties van interpretatie ondergeschikt zijn aan het vinden van een medische behandeling, veranderen deze verhalen het leven van mensen soms op een onvoorspelbare manier en hebben ze grote invloed op iemands besef van identiteit – en de wens om te worden behandeld.

De afgelopen week las ik op aanraden van een collega het boek ‘Vreemden voor onszelf’ van Rachel Aviv. Het bovenstaande fragment schreef zij in de inleiding van dit boek waar ze vijf levens van vijf mensen met verschillende culturele achtergronden beschrijft. Iedere persoon heeft een psychische aandoening en zoekt naar een manier om hiermee te leven. Aviv beschrijft de levens van deze mensen via wat ze over hen heeft gelezen en gehoord, via gesprekken met henzelf en via gesprekken met belangrijke naasten. Lees verder →

Gerechtigheid (n.a.v. ‘Gerechtigheid voor dieren – Martha Nussbaum)

op


Dieren zitten wereldwijd in de problemen.  Zo begint het boek van Martha Nussbaum. Veelal brengt de overheersing van mensen onrechtmatig letsel toe door de barbaarse wreedheden van de bio-industrie, stroperij, jacht, vernietiging van habitats, vervuiling van lucht en zeeeen, verwaarlozing van gezelschapsdieren.
Daarnaast weten we door het onderzoek dat de laatste decennia is gedaan dat alle gewervelde en veel ongewervelde dieren pijn voelen, emoties ervaren en velen ook zoiets als medeleven en rouw ervaren. We weten dat dieren complexe vormen van sociale organisatie en sociaal gedrag kennen.

Martha Nussbaum vindt: De mens als geheel heeft de collectieve plicht om deze problemen onder ogen te zien en op te lossen. Belangrijke emoties voor ons zijn daarbij: verwondering (over het dier), compassie (bij onrecht of nalatigheid) en overgangswoede. Deze woede is niet gericht op vergelding maar  op het stoppen van een bepaald gedrag. De verwondering trekt onze aandacht, haalt ons uit onszelf en wekt de nieuwsgierigheid naar een vreemde wereld. Mededogen verbindt ons met het lijdende dier in een krachtige emotionele ervaring. Overgangswoede bereidt ons voor op actie. Lees verder →

Nog één dag 15

op

Lieve Regenboogprins,

Vandaag is de laatste dag dat je 15 bent. Negen jaar geleden op deze dag wist ik nog niet van je bestaan af. Ik wist nog niet welke rijkdom het leven met jou mij zou gaan geven. Ik had je grote ogen nog niet gezien en je humor nog niet bemerkt. Ik had nog nooit geluisterd naar jouw geheel eigen kijk op het leven. Ik had je zachte handen en je soepele slanke maar stevige lichaam nog niet geknuffeld. Ik kende mijn eigen woede en frustratie nog maar een klein beetje, door jou leerde ik die beter kennen en ik leerde er ook beter mee omgaan. Net zoals mijn tranen. Ik wist niet dat de tranen die er in mij waren veel meer zouden gaan vloeien, zowel van verdriet als van ontroering. Ik wist ook nog niet dat mijn professionele rol in het leven zou veranderen van begeleider naar ‘vrijwilliger’ en ‘cliënt’ en ‘moeder’ en dat dat zou betekenen dat ik plotseling zou worden gezien als iemand die het niet wist in plaats van iemand die deskundig is.  Ik wist nog niet dat ik daar veel van zou leren en dat ik het niet op me zou laten zitten.  Ik wist niet dat ik voor jou zou vechten als een wolf voor haar welp, samen met mijn lief. Ik wist niet dat ik zou leren onderscheiden wie iets voor jou en voor ons wilde betekenen en wie vooral een baan had.  Lees verder →

Keiland volgens de Regenboogprins (en zijn (pleeg)moeder).

op

30 Juli was het zover. De Regenboogprins en ik gingen samen een week naar Terschelling om daar de Keilandweek mee te maken. Een week vol kunst, kamperen en kerk. Een creatieve retraite voor mensen van 1-80. Zo’n 200 mensen komen ieder jaar samen op het prachtige kampeerterrein Swartduin van Staatsbosbeheer.

“ Weet je wat ik heb gebeden?”  vraagt de Regenboogprins mij na een paar dagen. Ik wil het graag weten, dus we lopen samen de duinen in zodat we even rustig kunnen praten. Dit is wat hij vertelt:

“Nou wat ik heb gebeden is dat ik genoeg vertrouwen heb in mijzelf en dat ik, stel ik ben een beetje bang voor iets, dat ik dan stevig op mijn voeten ga staan en de angst probeer te overwinnen. Want dan vind ik mijn eigen balans. En ik heb gebeden dat God een stukje van zijn hart aan ons allemaal geeft en dat hij de liefde in mijn hart bewaakt. Want ik weet heel goed wat liefde is.” Lees verder →