Sinds een paar weken is hij in ons leven gekomen. Een kleine autistische jongen.
Ik noem het maar gelijk, want hij ziet en ervaart soms de wereld totaal anders dan wie niet autistisch is.  En uiteraard ontdekken lief en ik daardoor ook allerlei nieuwe dingen. Zo zijn wij er de afgelopen weken achter gekomen dat er zeer veel verschillende soorten wc’s zijn die ook allemaal verschillende geluiden produceren.  En we hebben ontdekt dat er vaker geen luchtballonnen te zien zijn, dan wel. En inmiddels weet ik ook hoe ik kijk als ik verbaasd ben en hoevaak ik haha of hahahaha  achter elkaar zeg als ik lach. Vol verwondering laten we dit jonge leven binnen in ons leven.  Naast hem leren we ook een hele nieuwe familie om hem heen kennen van mama’s, oma’s, vrienden, broertjes en zusje en nog een heel arsenaal aan hulpverleners.

Verwonderd vroeg ik mij de laatste weken af hoe hij het doet, hoe hij al die mensen gewoon in zijn systeem opneemt ondanks de complexiteit van alles wat aan hem voorbij komt. Maar hij doet het, zich vasthoudend aan de grote liefde voor zijn zusje en broertjes en zijn mama’s. In hem proef ik een diepe liefde voor het leven en een openheid voor de mooie dingen die hij daarin kan vinden.  Hij heeft een sleutel bij zich om de harten van andere mensen te veroveren. Ik hoop dat we samen, als familie en vrienden om hem heen zullen bewaken dat hij die sleutel nooit kwijt zal raken.