Waardevol werk

op

Gisteren was op de Christelijke Hogeschool Ede waar ik werk de première van de filmreeks ‘Samenwerken tussen ouders en pleegouders’ (een project dat mogelijk is gemaakt door het programma ‘Versterken van de kracht van pleegouders’ van de NVP, Jeugdzorg Nederland, VNG) n.a.v. een onderzoek waarbij ik als interviewer en regisseur betrokken was. De filmreeks is geïnitieerd en ontwikkeld door het Lectoraat Jeugd en Gezin, aangestuurd door lector Martine Noordergraaf.

Illustratie: Jedi Noordergraaf

Het was een bijzonder moment waar allerlei organisaties bij elkaar zaten.
Kunstenaars, filmmakers, professionals, pleegouders, ouders en onderzoekers bekeken twee korte films en gaven hun reactie. Ik word zo blij van dit soort momenten. Een inclusief moment waar iedereen na moet denken over hoe hij of zij zijn woorden formuleert omdat allerlei betrokkenen aanwezig zijn.
Pleegouders, ouders en professionals kunnen veel meer samen afstemmen dan er tot nu toe gebeurt. Onderzoekers kunnen de weg wijzen naar wat werkt in samenwerking, door mensen (professionals, ouders, pleegouders) in de praktijk te interviewen en zo de praktijk beargumenteren en richting geven aan mogelijkheden. Kunstenaars, filmmakers, verhalenvertellers,  theatermakers, tekenaars kunnen in beeld brengen wat moeilijk is om te zeggen. Kunnen ruimte geven aan emoties en verbeelding en zo de cognitie en abstractie voorbij gaan. Ik ga ervoor om hier aan bij te dragen.

Dankbaar dat ik hier aan mee mocht werken. Via deze link kun je de films en de onderzoeksrapportage lezen.

Versterken van de kracht van pleegouders

 

Inspirerend weekje

op

Soms heb je van die weken waarin je je heel bewust voelt leven. Ik geloof dat dit er zo eentje is. Niet dat alles me lukte deze week. Zeker niet. Maar het was gewoon leuk en enerverend.
Het begon maandag met een boeiend gesprek met studenten.
Op dinsdag ging ik naar een Nifert-bijeenkomst. Een bijeenkomst waar theologische academici, beleidsmakers en praktijkmensen elkaar ontmoetten. Een leuke meeting en alweer een boeiend gesprek.
Woensdagavond bezocht ik met twee blondines de voorstelling ‘God is een moeder’ van theater Oostpool en Zina. Het was zo leuk dat we tot laat in de avond bleven hangen en dat moest ik de volgende dag natuurlijk betalen.
Donderdag werd dus een relax-dagje waar ik vooral tijd aan de Regenboogprins besteedde. Oh ja.. en ik had een leuk gesprek met een pleegzorgorganisatie (Entrea Lindenhout) over mijn nieuwe expositieplaats in Cultura Ede. Vandaag eindigde mijn werkdag met zo’n leuke brainstorm (met weer allemaal superleuke blondies) dat ik nu eigenlijk door wil met het schrijven van een projectplan. Alle dingen die ik deze week beleefd had kregen een plek in die brainstorm. Over inspiratie gesproken.  Later meer daarover. Toen ik thuis kwam namen mijn lief en de Regenboogprins mij mee uit eten omdat het Valentijnsdag is.
Wat een leuke dagen. Wat een vruchtbare week. To be continued wat mij betreft.

 

 

 

Freaky Thursday, Funky Friday.

op

Donderdagochtend bel ik de tandarts. Ik weet zeker dat ik samen met de Regenboogprins ergens in februari naar de tandarts moet maar het staat niet in mijn agenda. Het blijkt dat we dezelfde donderdagmiddag op het rooster staan. Bizar. ‘Goeie intuïtie’ grapt de assistente aan de telefoon.
‘S middags kan de Regenboogprins gelukkig snel accepteren dat we niet zoals hij dacht naar de kapper gaan maar naar de tandarts (de wonderen zijn de wereld nog niet uit). Als we er zijn zegt hij: ‘ik vind het niet zo eng, maar mijn hart klopt wel heel hard’. Ik beaam dat; die van mij ook. Ik ben heel tevreden met onze tandarts, maar het blijft een van mijn angstige momenten om haar een bezoek te brengen. Enfin we overleven het en zijn er als het goed is nu weer een half jaar mee klaar.
Donderdagavond hoor en zie ik ze. Een groepje jongeren komt met veel lawaai de straat in en verdwijnt  in het huis naast ons. Feestje waarschijnlijk. En aangezien onze woningen super gehorig zijn, ben ik niet heel blij omdat de woonkamers van de buren grenzen aan onze slaapkamers. Gelukkig merkt de Regenboogprins er weinig van, maar zelf ben ik om 0.30 nog klaarwakker evenals de gezellige buren en om 1.30 en om 2.00 ook nog, maar dan met het verschil dat zij genieten van de situatie en ik uitsluitend een onwillige meeluisteraar ben. Om 2.30 besluit ik maar in de huiskamer op de bank te gaan liggen. Om 3.00 komt mijn lief me halen – hij is wakker geworden – de stilte is ook boven teruggekeerd en ik kan nog 4 uur slapen voordat de wekker gaat en mijn uiterst drukke vrijdag begint. Tot zover Freaky Thursday.
En dan begint mijn funky Friday.

Om 7. 00 weer wakker (althans zo wakker mogelijk). Met thee en boterhammen in de auto eerst van Utrecht naar Ede voor een leuke brainstorm met het lectoraat Jeugd en Gezin. Dan om 10.00 naar Almere. In de auto kom ik erachter dat de meeting een half uur eerder begint dan ik dacht. Ik kom dus precies een half uur te laat aan, maar dat mag de pret niet drukken want we bedenken superleuke plannen voor het najaar. Theater, film, muziek zal daar zeker zijn. Waar? Je hoort het vanzelf hou de info vanuit Vitree Jeugdzorg in de gaten. Eigenlijk ben ik nu op het punt dat ik voldoende heb geleverd en naar huis wil, maar ik ben nog niet klaar.  Lees verder →

Hallo Padraig! (Boekrecensie)

op

Hallo Padraig,

Wat bijzonder om je via je boek te ontmoeten. Je geeft me een inkijkje in jouw leven en brengt thema’s onder de aandacht die ik herken. Door je creatieve geest dwaal ik mee met je associaties. ‘Jezelf, de ander en alles wat je onderweg tegenkomt welkom heten en aanvaarden.’ is volgens jou het begin van het goede leven.
Ik kan dat niet, ben ik al vaak achtergekomen – maar ik probeer het wel. Ik probeer in ieder geval naar ruimte in mezelf te zoeken, zodat er ook ruimte voor die ander of het andere komt. Want dat ben ik met je eens, waar aandacht en aanvaarding is, komt er ruimte voor dialoog.

Ik lees het verhaal van iemand die een worsteling heeft doorstaan en dat waarschijnlijk nog steeds moet doen en tegelijk lees ik het verhaal van iemand die uitdagingen aangaat, zijn talenten inzet en niet loslaat wat hem gegeven is, namelijk geloof. Geloof in liefde van God, van medemensen, geloof in verandering, ook al gaat dat langzaam. Geloof in ‘dat wat schuurt’.  Hoop en vooruitzicht voor wie hij ontmoet en geloof in zichzelf, dat hij de dingen kan doen die hij aanpakt. Lees verder →

Toontje hoger! (Mijn favoriete onderwijs).

op

Zaterdag 25 januari 2020 was er het kunstfestival ‘Toon!’ Om 9.30 stonden zo’n 15 studenten paraat om aan de slag te gaan. Ervaring hadden ze nog weinig, maar wel motivatie, en zoals een kunstcollega verderop de dag zei: Ze hadden ‘LEF’!

Iedere student had zijn uiterste best gedaan op het programma dat hij of zijn leverde en zo zinderde de zaterdagmiddag in Cultura in Ede van de energie. Collega’s, vrienden, familie en willekeurige bezoekers dwaalden langs de verschillende expo’s en voorstellingen en inloopworkshops, sommigen met een bril op die het zicht belemmerde. Velen raakten bij het verschillende aanbod met elkaar in gesprek. Allerlei verbindingen ontstonden en nieuwe ideeën werden bedacht en geopperd door zowel bezoekers als studenten.

Als een echte Poeh-beer keek ik trots naar het resultaat van zeven weken hard werken met elkaar. Lees verder →