” De Australiër Andrew Chan is Indonesië veroordeeld tot de dood wegens heroïnesmokkel. Rico Richardo, een medegevangene, schreef een emotionele brief aan de Indonesische president Joko Widodo. Hij pleitte daarin voor Andrew en bood aan om in plaats van hem geëxecuteerd te worden.”
Deze opvallende en bizarre zin kwam ik tegen vandaag. Ik kan me zelf niet voorstellen dat ik zo’n stap zou nemen. Jij?
10 dagen geleden beloofde ik te schrijven over mijn eigen ontluisteringen. Ik heb de afgelopen dagen geschreven over overtuigingen over leven en over God die illusies bleken. Zoals de overtuiging dat alles ten goede is te keren, of dat al ons lijden louteren is.
Draken
Wellicht zijn alle draken in ons leven
uiteindelijk wel prinsessen
die er in angst en beven
slechts naar haken
ons eenmaal dapper en schoon
te zien ontwaken
Wellicht is alles
wat er aan verschrikking leeft
in diepste wezen
niets anders dan iets
dat onze liefde nodig heeft
Rainer Maria Rilke
Ik groeide op in een meisjesgezin. Ik hield van meisjesdingen en maakte af en toe een zijsprong naar meer androgyne avonturen. Het bouwen van hutten, het cowboy’tje en indiaantje spelen en het lopen van speurtochten met allerlei opdrachten vond ik ook leuk.
Ik vond onderstaand beeld van de zonsverduistering vandaag. Het deed me denken aan het thema waar ik deze dagen over schrijf; lijden dat als een hardnekkige schaduw en mist voor de zon glijdt en het licht ontneemt.
