Al enkele jaren geniet ik van alle goeds dat Blossom030 met zich meebrengt.
Ik wandel met mensen met verschillende geloofsachtergronden van Gertrudiskathedraal via de Angelshop naar de Zenboeddhisten in Utrecht. Ik luister naar levensverhalen van mensen in de kroeg en het theater bij ‘soup’n stories’. Ik luister naar lezingen van rabbijnen, hoogleraren en straatpastors tijdens het programma ‘iets bij de koffie’.
Tijdens de twee-wekelijkse vieringen op zondag ontmoet ik mensen die net als ik van betekenis willen zijn voor de wereld waar we in leven. Mensen die met elkaar het leven willen beleven en beschouwen. Blossom030 is er voor mensen die zichzelf niet als het middelpunt van de wereld willen zien. Het initiatief is er om te inspireren, mooie en verdrietige ervaringen te delen, heerlijk te eten en medemenselijkheid te tonen. Het is een vrijplaats in, van en voor verbondenheid.
Afgelopen week stond er in NRC-next een artikel over ‘Be cool! Ga bidden’, waarin de schrijver zich verwondert over het concept van Hillsong. Honderden hippe stedelijke jonge mensen bezoeken de flitsende diensten in discotheek Escape in Amsterdam. Het concept Hillsong heeft een uitstekende marktwerking. Echter, schrijft de journalist, het jasje is hip maar de inhoud is orthodox. Er ligt een sterke nadruk op Heilige Geest en zending. Daar hoort ook bij: geen seks voor het huwelijk, geen abortus, geen euthanasie en over homoseksualiteit wordt geen standpunt ingenomen. Daarnaast is er voor ieder mens een financieel Goddelijk plan en een flinke nadruk op emotie! HIllsong biedt duidelijkheid en richting voor de dolende (hippe) adolescent.
Nu weet ik dat al wat langer, dus dat was niet nieuw, maar tot mijn grote verbazing zag ik plotseling Blossom030 als ‘orthodoxe stadskerk’ ‘streng in de leer en vrij in de vorm’ onder het artikel staan. De haren op mijn arm gingen letterlijk rechtop staan toen ik het las. Het exclusieve buitensluitende christendom stond levensgroot op mijn netvlies geprojecteerd. En een alarm ging met zwaailicht en al af in mijn hoofd.
Laat er een ding helder zijn. Blossom030 is maar in een paar dingen streng;
– Het leven draait niet om onszelf.
– We zorgen voor elkaar als dat nodig is en voor de mensen om ons heen als die dat nodig hebben voor zover dat in onze macht ligt.
– We mogen het ten alle tijden oneens zijn met elkaar, dat houdt ons niet tegen elkaar te ontmoeten.
En hoe zit het dan met Jezus? Zullen enkele lezers nu denken aangezien ook die genoemd.stond in de korte omschrijving van Blossom030.
Als er iemand is (geweest) die begreep dat het verhaal van God en mensen een contextueel verhaal is, was het deze Rabbijn van de zondaren. Hij deed niet anders dan mensen er op wijzen dat het in het leven draait om datgene wat we te geven hebben. Om diegenen die we liefhebben. Om dat wat we kunnen vergeven. En om de zorg voor wie het alleen niet redt. (En zijn wij dat niet allemaal?)
Net zoals bij Hillsong zullen er bij Blossom030 voor het huwelijk seksende, aborterende, euthanie-voorstanders meedoen. En ook mensen die liegen, stelen, ego-centrisch, arrogant , hard en rijk zijn, zullen bij beide kerken aanwezig zijn.
Om de doodeenvoudige reden dat we allemaal mensen zijn die misbruik maken van elkaar af en toe of heel vaak. (Vul maar in hoe je dit bij jezelf ziet).
Het gaat er naar mijn idee niet om wat mensen fout doen of waar we niet aan voldoen. Het gaat er om dat we ons leven willen delen, vergeven wie ons kwaad doet, vergeving vragen aan wie wij kwaad doen en zorgen voor wie het alleen niet redt. Ieder vanuit zijn eigen talenten en mogelijkheden. En dat is een behoorlijk staaltje van levenskunst. Maar al te vaak falen we daarin. Ik in ieder geval wel. En ook hier ligt een link naar Jezus, maar dat kunnen theologen een stuk beter uitleggen vrees ik. Het heeft iets te maken met het willen ‘sterven’ zodat de anderen kunnen blijven leven.
Over homoseksualiteit neemt ook blossom030 geen stelling in, net zoals we dat niet doen over heteroseksualiteit. Verder heb ik er weinig over te zeggen.
Dan blijft er nog dat verhaal van het goddelijke financiële plan.. Ik moet eerlijk zeggen dat me dat soms wel aantrekt. God die voorziet in mijn financiën. Al vrees ik, dat ik als Hij dat echt zou doen, van de ene op de andere dag geen huis meer zou hebben omdat Hij inkomen, industrie, voeding, landbouw en handel in een adem wereldwijd gelijk zou trekken zodat alle kinderen naar school konden en er geen slavenarbeid meer zou bestaan. En daarna zou het hele gelazer om macht en gelijke en ongelijke verdeling weer opnieuw beginnen. Ik geloof er dus niet in. Ik vrees dat ik het moet doen met mijn eigen verantwoordelijkheid en levenskracht die helpen om te zien wat er nodig is en daar op in te spelen, mezelf iedere keer uitdagend om mijn grenzen te verleggen.
Dus is Blossom030 streng in de leer? Niet als het om regels gaat, wel als het gaat om wat waardevol is. Niet als het gaat om wat er nou echt gebeurd is en of we het daar allemaal over eens zijn, wel in het doorgaand verbinden met de bijbelse verhalenbibliotheek en met de persoon Jezus.
Blijft als laatste nog over ‘vrij in de vorm’. Ook dit is heel relatief. De meeste vormen bestaan al lang en daar surfen we vrolijk op mee. Misschien qua kerk een beetje bijzonder, maar uiteindelijk valt ook dat wel mee.
Om weer bij het begin te eindigen, ik ben niet dankbaar voor Blossom030 om de leer of de vorm, maar om alle bijzonder gewone ontmoetingen die ik met mensen heb mogen hebben sinds het initiatief gestart is. Om de hindoeïste die vertelde dat ik gewoon nog wat ouder moest worden om beter te leren vergeven. Om het meisje dat nadat ze mijn ‘story’ gehoord had, ook een verhaal ging vertellen. Om de jonge lerares die vertelde dat ze iedere les een kaars aanstak en daarmee bereikte dat haar vmbo-leerlingen ook kwetsbaar mochten zijn. Om de 7-jarige jongen die tijdens iedere viering wilde bidden voor zijn zieke vriendinnetje. Om de man die het kyrie vormgaf met mitrailleurgeluiden. Om de oude vrouwen die de liefde voor muziek aan me doorgaven. En die dag in dag uit blijven opkomen voor mensen die onrecht aangedaan wordt, hier in Nederland maar ook in andere plaatsen van de wereld. Om vrienden die theater maakten met straatkinderen zonder kansen. Om mensen die organisaties aanstuurden die hulp bieden aan wie dat even nodig heeft. Sommige van deze mensen noemden zich christenen, sommigen ietsisten, sommigen atheïsten of nog iets anders. Maar het zijn stuk voor stuk mensen geweest die iets in beweging hebben durven brengen en daarmee zijn ze voor mij onorthodox! Ze zijn niet als de grote massa, maar eigen, creatief en betrokken. Ze zijn ondernemend en open. En ze zijn niet volmaakt en ze kunnen dat ook toegeven. Ze weten dat ze anderen nodig hebben om te kunnen leven. Ze leven!
Geef een reactie