Ik rijd in mijn auto en de mensen om wie ik geef dolen door mijn gedachten.  Mensen met wie ik leef, mensen met wie ik werk of werkte.  Hoe heb ik ze gezien? Heb ik ze genoeg gezien? Heb ik naar ze geluisterd? Heb ik mijn eigen kwetsbaarheid met ze gedeeld? Ik weet het niet. Zo vaak ook luister ik niet, zie ik niet, negeer ik mijn gevoel, ben ik eigenwijs. Ik lijd aan mijn eigen falen.

Dan wordt mijn aandacht plotseling naar de radio getrokken. Iemand heeft het over Johnny Cash en het nummer ‘Hurt’.  Het nummer wordt gedraaid. Een oude gebroken stem zingt over de pijn die ik zelf voel.  Ik voel me getroost door die oude stem. Ik parkeer de auto. Ik  sta voor de deur van mijn huis en stap uit met de stem van Johnny in mijn hoofd.