‘Als… ‘ is het eerste woord van de titel van het boek. Als broers en zussen. Femmie Juffer, Lindy Popma en Monique Steenstra interviewden verschillende pleegbroers en zussen en adoptiebroers en zussen. Ze leven in één huis, maar komen niet uit dezelfde moederbuik.
Lillian van Rooij maakte de foto’s in het boek. Respectvol en natuurlijk brengt ze de jongeren in beeld. Geen van de koppels lijkt op elkaar. Soms zie je diverse culturele achtergronden of grote uiterlijke verschillen. Maar ook zie je wat ze verbindt. Een gedeelde hobby of waarde, een hond, speelgoed. In de interviews vertellen de jongeren hierover.
Terwijl ik het aan het lezen en kijken was dacht ik na over mijn eigen zus. En ik dacht aan de zus van de Regenboogprins.
Het bijzondere aan broers en zussen vind ik dat je ongebreideld kunt ruziemaken en toch enorm veel van elkaar houden. Je kunt elkaar steunen en beschermen, je kunt met elkaar lachen en je kunt ook tijdenlang elkaar niet spreken, en dan weer verder praten alsof je elkaar gisteren sprak. Lees verder →
Ben jij wel eens naar Spanje geweest?
We ontmoeten elkaar voor de 2e keer. Dit keer tijdens een feestje. Aan de koffietafel praten we over koetjes en kalfjes en vakantieactiviteiten. Zij is met haar man en kinderen naar pretparken geweest. Geanimeerd vertellen ze er over. Ik ben met mijn lief en de regenboogprins naar Frankrijk en Spanje geweest. Geanimeerd vertel ik er over. Even zie ik een schaduw over haar gezicht glijden. Ik weet niet precies waarom, maar hou mijn verhaal kort. Misschien had ze ook naar Spanje gewild. Daar kan ik heel goed inkomen. Spanje is een fantastisch land. Lees verder →
Je zit op mijn plek.
Ik loop door de woonkamer en zie de regenboogprins snel opschuiven naar de hoek van de bank waar mijn lief zijn vaste plek heeft gevonden. Hij pakt vervolgens het kussen waar mijn lief ook tegenaan zat en drukt dat tegen zich aan. In een flits zie ik een leren draaistoel voor me. De stoel waar mijn vader altijd in zat. Mijn zusje en ik rolden ons regelmatig op in die stoel met een boek, of om tv te kijken. Mijn vader stuurde ons dan weer uit de stoel als hij er wilde zitten.
Doorgaande ontrolling
Wat is het nut en de zin van het vertellen van verhalen uit ie eigen leven? Die vraag wordt mij de laatste tijd veel gesteld. Ik ben er zelf ook naar op zoek. Dat het delen van persoonlijke verhalen iets in beweging zet weet ik zeker. Lees verder →