Een God van ontferming?

F649EF21-A0C8-4B25-A8C9-E8E37D471082

Ergens blijft in mij het vermoeden huizen dat de Here aan wie ik probeer te ontsnappen en de niet-God die ik probeer te vinden, beiden niet bestaan. Dat er een andere God moet zijn. Een God van ontferming. Maar waar verdomme, waar dan toch? De gelovigen hebben hem verstopt achter het gordijn van hun onwrikbare en onwankelbare weten. Zolang ik nergens een opening zie, nergens een spleet waar ik doorheen kan kijken, kan ik niets anders doen dan een beetje tasten – Stevo Akkerman (Donderdagmiddagdochter)

In dit boek  nam de schrijver mij mee naar een soort van gedeeld verleden, waar ik niet met een vrijgemaakte, zoals Stevo Akkerman, maar een evangelische bril in participeerde. Ik zag mezelf weer als 14-jarige in gevecht met mijn ouders en de predikant van onze kerk; een kerk kon toch met alle respect op geen enkele wijze vóór kernwapens zijn? Daar wilde ik niet meer naartoe. Het gevolg was dat ik  op zaterdagochtend naar een bijbelstudie van een goedwillende ‘vergadering der gelovigen’ leraar moest om woorden op stippellijntjes van niet afgemaakte bijbelverzen te schrijven. Dat hielp niet.  Lees verder →

Hopeloos hoopvol (Blog 5: gastvrijheid)

19CF4709-7852-403F-A411-B9E23A27E42D

De roos bloeit in gemeenschappen van niet-weters, die elkaar treffen in de nacht van het niet-weten, en die niet weten wat hen te wachten staat. Daar breekt een glimlach door in de materie, daar bloeit, kort en ongezien een roos in de kosmos.

Caputo schrijft over het begrip gastvrijheid. Een eerste thema heb ik beschreven in blog 4. Het tweede thema dat hij ter tafel brengt is het thema interreligieuze dialoog. Ook hier komt hij terug op de begrippen ‘voorwaardelijkheid’ en ‘onvoorwaardelijkheid’. De voorwaardelijkheid ken ik goed, de onvoorwaardelijkheid minder, daarom focus ik me daarop in deze blog. Lees verder →

Hopeloos hoopvol (blog 4)

De roos bloeit in gemeenschappen van niet-weters, die elkaar treffen in de nacht van het niet-weten, en die niet weten wat hen te wachten staat. Daar breekt een glimlach door in de materie, daar bloeit, kort en ongezien een roos in de kosmos.

Caputo denkt dat als de kerk meer naar meester Eckhart had geluisterd, deze er vandaag totaal anders uit had gezien. Eckhart beschrijft de wereld als de plaats waar God (dat wat er gebeurt in God’s naam) zichtbaar wordt. God heeft mensen nodig om God te kunnen zijn. Caputo vindt  dit de mystieke voorloper van wat hij ‘insiteren of aandringen’ van God noemt. Lees verder →

Hopeloos hoopvol (blog 3)

Maria en Martha

En het geschiedde, als zij reisden, dat Hij kwam in een dorp en een zekere vrouw, met name Martha, ontving Hem in haar huis. En deze had een zuster, genaamd Maria, welke ook, zittende aan de voeten van Jezus, Zijn woord hoorde. Doch Martha was zeer bezig met veel dienens, en daarbij komende, zeide zij: Heere, trekt Gij U dat niet aan, dat mijn zuster mij alleen laat dienen? Zeg dan haar, dat zij mij helpe. En Jezus, antwoordende, zeide tot haar: Martha, Martha, gij bekommert en ontrust u over vele dingen; Maar een ding is nodig; doch Maria heeft het goede deel uitgekozen, hetwelk van haar niet zal weggenomen worden (bijbelfragment Lucas 10:38-42).

F9AFFE1E-CDC1-4CF3-A3F0-00DFA6CB2D7A

Maria en Martha; als kind al intrigeerde het verhaal me. Misschien omdat ik een vrouw ben en het verhaal voor mij vermengd is met een bepaald vrouwbeeld (de voorbeeldige huisvrouw, de rol van de vrouw als luisteraar en volger binnen het christendom). De zondagschoolmeester en later predikers en dominees en vrouwen die zich speciaal geroepen voelden om met vrouwen te werken, legden het verhaal iedere keer op ongeveer dezelfde manier uit, namelijk dat het volgen van Jezus niet zit in het harde werken dat je doet voor hem. ‘Martha, Martha, leg je bezum neer!’ zong ik dan twijfelend mee (ik ben nogal een twijfelende volgeling van Jezus).
Lees verder →

Hopeloos hoopvol (blog 2)

66196882-4CD2-42A5-9124-44A74001ADDA

Tijdens de vakantie is het heerlijk om een boek langzaam te lezen en te verwerken. Tijdens festival Geestdrift vorig jaar sprak John Caputo en daarna kocht ik zijn boek. Eindelijk heb ik tijd om me er echt in te verdiepen. Caputo beschrijft in dit boek zijn spirituele reis van het katholieke jongetje in de jaren 50 tot de postmoderne filosoof ‘na de dood van God’ waarbij hij ondanks alles blijft vasthouden aan het koninkrijk van God. Hij is op zoek naar een religie zonder religie en noemt dit ‘de religie van de roos’. Ik probeer in eigen woorden te vertellen wat hij schrijft. Lees verder →