Gerechtigheid (n.a.v. ‘Gerechtigheid voor dieren – Martha Nussbaum)

op


Dieren zitten wereldwijd in de problemen.  Zo begint het boek van Martha Nussbaum. Veelal brengt de overheersing van mensen onrechtmatig letsel toe door de barbaarse wreedheden van de bio-industrie, stroperij, jacht, vernietiging van habitats, vervuiling van lucht en zeeeen, verwaarlozing van gezelschapsdieren.
Daarnaast weten we door het onderzoek dat de laatste decennia is gedaan dat alle gewervelde en veel ongewervelde dieren pijn voelen, emoties ervaren en velen ook zoiets als medeleven en rouw ervaren. We weten dat dieren complexe vormen van sociale organisatie en sociaal gedrag kennen.

Martha Nussbaum vindt: De mens als geheel heeft de collectieve plicht om deze problemen onder ogen te zien en op te lossen. Belangrijke emoties voor ons zijn daarbij: verwondering (over het dier), compassie (bij onrecht of nalatigheid) en overgangswoede. Deze woede is niet gericht op vergelding maar  op het stoppen van een bepaald gedrag. De verwondering trekt onze aandacht, haalt ons uit onszelf en wekt de nieuwsgierigheid naar een vreemde wereld. Mededogen verbindt ons met het lijdende dier in een krachtige emotionele ervaring. Overgangswoede bereidt ons voor op actie. Lees verder →

Nog één dag 15

op

Lieve Regenboogprins,

Vandaag is de laatste dag dat je 15 bent. Negen jaar geleden op deze dag wist ik nog niet van je bestaan af. Ik wist nog niet welke rijkdom het leven met jou mij zou gaan geven. Ik had je grote ogen nog niet gezien en je humor nog niet bemerkt. Ik had nog nooit geluisterd naar jouw geheel eigen kijk op het leven. Ik had je zachte handen en je soepele slanke maar stevige lichaam nog niet geknuffeld. Ik kende mijn eigen woede en frustratie nog maar een klein beetje, door jou leerde ik die beter kennen en ik leerde er ook beter mee omgaan. Net zoals mijn tranen. Ik wist niet dat de tranen die er in mij waren veel meer zouden gaan vloeien, zowel van verdriet als van ontroering. Ik wist ook nog niet dat mijn professionele rol in het leven zou veranderen van begeleider naar ‘vrijwilliger’ en ‘cliënt’ en ‘moeder’ en dat dat zou betekenen dat ik plotseling zou worden gezien als iemand die het niet wist in plaats van iemand die deskundig is.  Ik wist nog niet dat ik daar veel van zou leren en dat ik het niet op me zou laten zitten.  Ik wist niet dat ik voor jou zou vechten als een wolf voor haar welp, samen met mijn lief. Ik wist niet dat ik zou leren onderscheiden wie iets voor jou en voor ons wilde betekenen en wie vooral een baan had.  Lees verder →

Keiland volgens de Regenboogprins (en zijn (pleeg)moeder).

op

30 Juli was het zover. De Regenboogprins en ik gingen samen een week naar Terschelling om daar de Keilandweek mee te maken. Een week vol kunst, kamperen en kerk. Een creatieve retraite voor mensen van 1-80. Zo’n 200 mensen komen ieder jaar samen op het prachtige kampeerterrein Swartduin van Staatsbosbeheer.

“ Weet je wat ik heb gebeden?”  vraagt de Regenboogprins mij na een paar dagen. Ik wil het graag weten, dus we lopen samen de duinen in zodat we even rustig kunnen praten. Dit is wat hij vertelt:

“Nou wat ik heb gebeden is dat ik genoeg vertrouwen heb in mijzelf en dat ik, stel ik ben een beetje bang voor iets, dat ik dan stevig op mijn voeten ga staan en de angst probeer te overwinnen. Want dan vind ik mijn eigen balans. En ik heb gebeden dat God een stukje van zijn hart aan ons allemaal geeft en dat hij de liefde in mijn hart bewaakt. Want ik weet heel goed wat liefde is.” Lees verder →

Post Traumatic Growth Potential

op

Dat deze blog bovenstaande titel moest hebben, wist ik zeker. Ik kwam de term tegen in het boek ‘Oud zeer’ van Bram Bakker, die het weer had gehoord van het advocatenechtpaar Knoops.  Een inspirerende term. Ik kom er  aan het einde van deze blog op terug.

Mijn profiel is die van de inspirator.

Ik inspireer, maar ik ontwikkel mezelf ook door geïnspireerd te worden. Afgelopen jaren waren op zijn minst paradoxaal. Er was inspiratie en er waren ook processen die me uitputten.  En dan waren er ook nog de andere grote vragen waar ik helemaal geen tijd voor had om me in te verdiepen, maar die me wel veel zorgen baarden. Ik leefde vaak tussen vrees en hoop, tussen frustratie en missie. Ik deed mijn best iets te betekenen, maar vaak lukte dat helemaal niet, juist bij zaken die ik zo van belang vond.  Door de zorg voor mijn pleegzoon kwam ik in de wereld van Jeugdzorg terecht. Een weerbarstige wereld aan alle kanten. Ik ben ongelofelijk dankbaar voor de mensen van Carehouse die al zoveel jaar echt klaar staan voor onze telg. Met name de mensen die met ons samenwerkten en de hele context om onze pleegzoon heen meenamen heb ik gewaardeerd, zoals de therapeute die met iedereen belde en een levensverhaal voor hem schreef dat  we via EMDR voor hem mochten voorlezen. Carehouse en de therapeute zijn voorbeelden van organisaties en mensen die zorgvuldig en humaan werken.  Deze dingen wil ik echt genoemd hebben voordat ik bij het deel wat ik verfoeid heb kom. Lees verder →

Op de rem? (Over heel veel boeken)

op

Sinds januari heb ik van mijn lief een abonnement op Storytel gekregen. Op dat moment ging mijn boekenwereld, die al jaren lang door de zorg voor de Regenboogprins en later de komst van de Spaanse Galgo Dante op een laag pitje stond, weer open.
Al wandelend met de hond, prins wegbrengend en ophalend van school, rijdend naar trainingen, de Hogeschool, en naar mijn oude moeder in Hoogeveen,  luisterde ik ik boeken. Lees verder →