Ik groeide op in een meisjesgezin. Ik hield van meisjesdingen en maakte af en toe een zijsprong naar meer androgyne avonturen. Het bouwen van hutten, het cowboy’tje en indiaantje spelen en het lopen van speurtochten met allerlei opdrachten vond ik ook leuk.
40 dagen duister (dag 27: schaduw voor de zon)
Ik vond onderstaand beeld van de zonsverduistering vandaag. Het deed me denken aan het thema waar ik deze dagen over schrijf; lijden dat als een hardnekkige schaduw en mist voor de zon glijdt en het licht ontneemt.
40 dagen duister (dag 26: het uithouden)
Een vraag voor vandaag:
Als iemand je in vertrouwen neemt over pijn die hij of zij in het leven ervaart, houd je het daar dan bij uit?
Of moet je het oplossen zodat je je niet langer ongemakkelijk en machteloos hoeft te voelen?
40 dagen duister (dag 25: was het ooit..)
Was het ooit anders? Waren er ooit geen miskramen?
Geen verkrachtingen? Geen psychoses? Geen blindheid, doofheid, verlammingen?
Waren er geen scheidingen van partners, organisaties, kerkelijke denominaties?
Gingen mensen niet vreemd? Maakten ze ruzies altijd weer goed?
Waren kinderen open om met elkaar om te gaan, ook al waren ze heel anders?
Was het ooit zo dat er geen onderscheid werd gemaakt op basis van ras of het werelddeel waar je werd geboren?
40 dagen duister (dag 24: we zijn allemaal gelijk?)
‘De goede herder liet de 99 schapen die bij de kudde hoorden alleen en ging op zoek naar het verdwaalde schaap’ zei de meester op de zondagschool. Later meende ik te begrijpen dat dit verhaal te maken had met ‘gelijkheid’. ‘We zijn allemaal evenveel waard!’ En nog later begreep ik dat het niet ging om gelijkheid, we zijn immers allemaal anders, maar om gelijkwaardigheid. Als mensen zijn we gelijkwaardig.
