Een andere wereld.

De afgelopen week had voor mij hetzelfde gevoel als ik wel eens op vakantie heb. Er even helemaal uit zijn of zo… In een andere wereld kijken, en dat gevoel was fijn. (Reactie 2e jaars studente social work CHE)

 

Vrijdagochtend, kwart over tien. Mensen in rolstoelen komen de zaal inrijden. Een meisje spreekt mij aan. Ze pakt me bij de hand en loopt naar het noodplan waar ze dingen over aan mij vertelt. Ik versta er niets van. Een van de spelers komt naar me toe. ‘Wanneer beginnen we? Ik ben bang dat ik alles vergeet. Moeten we alvast naar de gang lopen?’ Een andere speler loopt 4x de route van de gang naar het podium. ‘Hier moet ik langs he?’ Zegt ze. ‘Ik ben zo zenuwachtig’. De tranen beginnen over haar wangen te stromen. Er staat direct een van mijn studenten bij haar die haar moed inspreekt en zegt dat we de klus samen gaan klaren. De als klok en zee geschminkte Meryam staat met haar witte bruidsjurk en prachtige witte hoed voor zich uit te staren. Af en toe ziet ze iemand die ze kent. Dan zwaait ze. Een bezoeker wil duidelijk niet naar binnen. Hij lijkt bang. De technicus wenkt me. ‘Wanneer moet de film aan?’. Lees verder →

De prachtige out-sider.

“ De band die ons sahamen bindt, die in onze harten begint, “ is een zin uit een oud liedje dat ik veel gezongen heb. Het zinnetje zingt al twee dagen in mijn hoofd.

Deze week werk ik met een collega beeldend en collega-regisseur, 10 studenten en 10 spelers van theaterwerkplaats ‘S Heeren Loo bij de Hartenberg in Wekerom. Lees verder →