Je kaarten inzetten op een verhaal.

op

Christus spreekt in verhalen om op deze manier zijn volgelingen er op voor te bereiden dat zij al hun kaarten inzetten op een verhaal want het bestaan is geen op te lossen puzzel, maar een te ervaren vertelling die ondergaan en getransformeerd moet worden, mens voor mens.  Christian Wiman

Vorige zomer schreef ik een reeks blogs over het thema ‘de afgrond’ waarbij ik stiekem de hoop koesterde aan het einde van de reeks beter te snappen hoe het nou precies zat met God. Uiteraard was ik er niet mee klaar aan het einde van de zomer, maar er moest gewerkt en gestudeerd worden, dus ‘de afgrond’ werd in de spreekwoordelijke koelkast opgesloten, het risico lopend daar voor altijd te moeten blijven. Lees verder →

Op de avond voor rokjesdag..

op

Donderdagavond 20.00 druppelen ze binnen met chocola en wijn onder hun armen. Sommige mensen kennen elkaar, maar iedereen kent mensen niet.  Namen worden uitgewisseld en daar laten we het ook even bij. Want deze avond begint niet met het uitwisselen van gegevens, en ook niet met het bespreken van wie er morgen een rokje zal dragen, maar met twee verhalen over bezieling en hoe die soms ergens in ons zich zachtjes teruggetrokken heeft. Wachtend op een kans om zich opnieuw te openbaren.   Na de twee verhalen uit ‘de verhalenkathedraal’ blijft het even stil voordat de eerste verteller begint.

verhalenkathedraal_grijs2

Lees verder →

Door de barrière

op

Deze maanden zit ik geregeld in allerlei kamers en zaaltjes en breng mensen bij hun eigen verhalen. In verwondering luister ik vervolgens naar de rijkdom die me vanuit die verhalen wordt aangereikt. Barrières van intelligentie, subculturen en leeftijden verdwijnen en een bijna gewijde intieme sfeer ontstaat. Mensen buigen zich naar elkaar toe en luisteren aandachtig. Het verhaal van de ander haakt aan eigen belevenissen en ervaringen.
De waarde van de belevenissen rondom de koekjestrommel uit het ouderlijk huis wordt niet gezegd, maar wel vertelt. De waarde van dingen die gedaan, gegeven en ontvangen zijn dringt door in het hart.

‘release the river!’ Roept er iets in mij op zo’n avond.
En ‘Be loud my soul!’. Breek door de barrières van gewoonten, afstanden, leeftijden, rollen, geloven en meer heen. Vertel!

Kerstgeschenk

op

Het is 24 december 2014. Ik word wakker van een hoog stemmetje dat mij vertelt dat het 8.00 is en twee kleine handjes die koud op mijn gezicht liggen. Als ik mijn ogen open doe zie ik een koud neusje en twee glinsterogen vlak bij mijn gezicht. Ik voel een soort vreemde traan in mijzelf opwellen.  Het wezentje huppelt al weer weg richting de badkamer en stapt daar luid pratend in bad.

Lees verder →