Ik heb al veel blogs geschreven over de jongen die aan ons huishouden werd toegevoegd. Blogs waarin je als lezer zijn unieke karakter leerde kennen, de rijkdom die hij in zich meedraagt en die hij met liefde deelt met anderen. Daarom durf ik nu deze blog ook te schrijven. Een blog over een rouwproces. Lees verder →
De juiste kreet.
We zijn bij het strand. We zwemmen in de zee. We duiken in de hoge golven die op ons afkomen. ‘Woehoe’ gil ik met mijn vrouwenstem. ‘Wihi!’ De hoge sopraan van de regenboogprins overtreft mijn hoogte.
Lief komt ook meedoen! ‘Wohoa!’ bast hij als de eerste hoge golf er aan komt. ‘Wohoa’! roept nu ook de regenboogprins wiens stem plotseling een octaaf gezakt is. En ik zie hem kijken naar mijn lief, zijn held, die hij in alles nadoet.
Enigszins ongemakkelijk is het, nog steeds!
Vandaag rijd ik door de stad met de regenboogprins. Samen op de fiets, langs de Dom, door de Lange Nieuwstraat op weg naar huis. Vrolijk en tevreden allebei, lekker anoniem, zoals altijd. Een gewone moeder met een gewone zoon. Lees verder →
Straotpraot met Claudia Brugman en kloosterperikelen.
Al geruime tijd worden er door mensen van Blossom030 en Kerk op zuilen snode plannen gesmeed over het starten van een ‘goede buren project’ een nieuwerwets kloosteridee, waarbij een aantal mensen in een (verbouwde) kerk wonen, een aantal mensen er kerken en ze goede buren willen zijn van elkaar en de wijk. Lees verder →
Hyperrealisme Sculptuur
Vanmorgen trokken de regenboogprins, lief en ikzelf er op uit! Al lange tijd wilden we naar de expositie Hyperrealisme Sculptuur in de Kunsthal in Rotterdam. Vandaag was het zo ver. Ik had natuurlijk al wat foto’s gezien, maar als je er echt bent is het wel heel bijzonder. Bizar genoeg wilde ik net zoals iedereen de beelden aanraken. Ik wilde de huid voelen. Dat mocht natuurlijk niet en daarom lag er ergens een klein stukje van het materiaal waar de beelden van waren gemaakt dat we wel mochten aanraken. Dat deden de regenboogprins en ik en het was een raar gevoel, want het zag er uit als huid, maar het voelde als een soort rubber.