Op de rem? (Over heel veel boeken)

Sinds januari heb ik van mijn lief een abonnement op Storytel gekregen. Op dat moment ging mijn boekenwereld, die al jaren lang door de zorg voor de Regenboogprins en later de komst van de Spaanse Galgo Dante op een laag pitje stond, weer open.
Al wandelend met de hond, prins wegbrengend en ophalend van school, rijdend naar trainingen, de Hogeschool, en naar mijn oude moeder in Hoogeveen,  luisterde ik ik boeken. Lees verder →

Fantastisch kinderboek (Morrigan Crow – Nevermoor)

Voor wie van de boeken over Harry Potter houdt; deze serie is ook geweldig.
Morrigan Crow speelt de hoofdrol. Deel 1 begint ermee dat Morrican tot de ‘vervloekte kinderen’ behoort. Als er een ongeluk of ramp gebeurt kijkt iedereen naar haar.  Iedereen denkt dat het aan haar ligt. Alle vervloekte kinderen en dus ook Morrigan moeten sterven in de nacht van Avondstond: de laatste dag van het Tijdvak. Maar vlak voordat dat gebeurt wordt ze gered door Jupiter Noord, uit Nevermoor. Hij neemt haar mee naar deze nieuwe wereld en  schrijft haar in voor de selectie van het exclusieve wondergenootschap. Als het Morrigan lukt om de proeven te doorstaan en lid te worden van dit genootschap kan ze in Nevermoor blijven.

De boeken zijn fantasierijk en spannend. Onze Regenboogprins heeft jarenlang alleen boeken met plaatjes en tekst willen lezen, maar deze serie leest hij zonder bezig te zijn met de plaatjes. Het verhaal is zo beeldend geschreven dat het zich voor je ogen afspeelt ook al lees je alleen de letters. Het is een echt ‘reis van de held’ verhaal, waarbij je met de verschillende vrienden en vijanden van Morrigan meeleeft en niet zeker weet of de vijand van Morrigan nou eigenlijk ook echt een vijand is.
Inmiddels zijn de Regenboogprins en ik in het 3e boek beland. Het eerste deel kreeg de Regenboogprins van zijn neef, waarbij zijn ouders vertelden het allebei ook gelezen te hebben. Zij wachtten reikhalzend op het 4e deel.

Gelukkig hebben de Regenboogprins en ik nog een groot deel van het 3e deel te lezen voordat we ook moeten gaan wachten.

Maar zeg nou zelf, reikhalzend wachten op het volgende deel van een boek, dat is toch fantastisch?

Het boek staat in de boekwinkel bij de leeftijd van 10-12 jaar, maar ik denk dat er ook 10-80 jaar had kunnen staan.
Schrijfster: Jessica Townsend
De titels staan op de bijgevoegde foto. Het blauwe boek is deel 1, het rode deel 2 en het groene deel 3.

 

Ik ben een pleegkind, en nu…? (Boek voor tieners)

Een jaar geleden, ontmoette ik haar tijdens het interview dat ik met haar deed voor een podcast. Ze was opgegroeid in een pleeggezin en wilde daarover vertellen. Inmiddels was ze in de 30 en had ze besloten iets te willen betekenen voor jongeren die nu in een pleeggezin wonen. Ze wilde een boek schrijven. En of ze dan mijn pleegzoon daarvoor mocht interviewen. Hij wilde wel. Lees verder →

Mijn werk aan de wand.

‘Heb jij zin om te exposeren?’ deze vraag stelde Maarten Nieuwenhuize mij een paar maanden geleden.
‘Ja?’ , zei ik aarzelend. Ik ging aan de slag om samen te stellen wat ik wilde laten zien.

Gisteren was het zover. Bij Café Averechts hingen we de verschillende werken op. Ik vraag altijd hulp bij zoiets want het is toch niet ‘hup lijst aan de wand en klaar’.
Mijn huisgenoot Gretske, ook kunstenaar, dacht mee. Waar moet welk werk hangen? Hoe hoog? Hoe laag? Hoe krijgen we het recht?
Het duurde even maar toen alles hing was ik tevreden en klaar om de gasten te ontvangen. Ik vertelde kort iets over het maakproces en over de titel die ik aan de expo heb gegeven:

A PART OF YOU

Als ik je zie realiseer ik me dat ik slechts fragmenten van je ken. Een stukje gezamenlijke geschiedenis, een stukje gedeeld leven. Zo veel delen ken ik niet. Zijn verzonken in jou. Tonen zich soms in ogen, in kleuren, in vreemde vormen. Laag onder laag, laag op laag.  Meer vreemd ben je dan bekend. Soms openbaart zich lijden, woede en strijd.  Soms vreugde en dromen. Zo ben je mens en ik ook. En verwonderd kijk ik naar je.

Als ik wat heb verteld lopen de gasten rond en vertellen mij wat ze zien. Het is echt heel erg leuk om te luisteren naar wat iedereen ziet. Mijn werk vertelt aan iedere kijker een ander verhaal en openbaart iets anders omdat iedere kijker anders is.  Met de mensen van Averechts raken we in een boeiend gesprek over kunst en over wat ‘ nuttig’ is of ‘ zinvol’. Het voelt als een huiskamer. Café Averechts is een fijne plek, waar bevlogen vrijwilligers werken en geld dat verdiend wordt, naar goede doelen gaat.  Op zondag kun je er regelmatig een heerlijke vegetarische driegangen maaltijd nuttigen voor 15,- . Een fijn plekje in de vogelenbuurt in Utrecht. De lijster zingt er in de boom naast het cafe.  (lijsterstraat 49). Als ik anderhalf uur later de ruimte verlaat voel ik me plotseling een beetje unheimlich. Ik laat mijn werk achter.  Alsof het een kind is dat ik tijdelijk toevertrouw aan iemand anders.

Mijn werk hangt daar tot en met september. Leuk als je er een keer gaat kijken en een drankje of maaltijd nuttigt voor het goede doel. Of neem even contact met mij op als je samen met mij daar naartoe wilt. Als ik er ben en het past in de agenda, ga ik graag mee.

 

Kamp Erika

De meivakantie bracht ik door in Giethmen, een plaatsje dat 4 km van Ommen, het stadje waar ik opgroeide. De herinneringen aan de 2e Wereldoorlog waren ook in Ommen, toen ik daar opgroeide, al aanwezig. Over bepaalde families werd geroddeld, die waren fout in de oorlog. Ook was er iets met een kamp Erika in de bossen ergens tussen kasteel Eerde en vakantiepark de Besthemerberg.
Wat voor kamp dat precies was, wist ik eigenlijk ook niet. Het was geen kamp met Joodse gevangenen, maar Nederlandse, dat wist ik wel, maar wat die Nederlanders dan hadden gedaan wist ik niet. De vraagtekens spookten rond in mijn hoofd want als ik ging wandelen in die buurt, zag ik nergens sporen van het kamp. Ook waren er verhalen over een zekere goeroe Krishnamurti, die voordat het kamp Erika ging heten, daar gewoond had en waar mensen van over de hele wereld naartoe kwamen. Een rare flapdrol, werd hij genoemd, door de Ommers.

Rondom 4 en 5 mei ben ik altijd met de oorlog bezig. Ik zoek dan naar boeken, bronnen die me daar iets over vertellen. Dit jaar heb ik verschillende boeken gelezen.
Het meeste indruk maakt het boek dat ik nu aan het lezen ben: “Kamp Erika; het oorlogsverhaal van mijn opa en het Nederlandse kamp dat verzwegen werd.”  Lees verder →