Het lijstje van momenten van 2019 – theater Cultura

op

Een goede vriendin maakt ze soms. Lijstjes. De tien beste titels van boeken. De leukste momenten. En ik lees ze graag en vind het dan inspirerend. Maar als ik het zelf probeer verzand ik al snel in wat ik vind ‘oneerlijke prioriteringen’. Want als ik die op nummer 1 zet, kan die ander die plek niet innemen.

Ik bliep dus ik ben
Festival Vechten&Vieren

Alleen als het 100% duidelijk is is het makkelijk. Zoals ik dit jaar had met muziek. Het nummer dat ik me het beste kan herinneren van dit jaar;  die Regenboogprins, lief en ik in de auto grijs hebben gedraaid, meezongen en nog steeds is Old town road van Lil Nas X.  Waarom weet ik niet, maar het is gewoon het nummer van 2019.  Verder staat er dan van alles op het lijstje;  Wild heart van Mumford and Sons, Ik haal mij’n hond op van Daniël Lohues, Agnes Odel, Anouk, twenty-one pilots, Wende. Maar welke dan voorop moet weet ik niet. Iedere zanger heeft zoveel verschillende kwaliteiten waarom ik het mooi vind. En van Lil Nas X had ik nog nooit gehoord voordat ik Old Town Road hoorde – dus die staat gewoon per ongeluk op nummer 1. Lees verder →

Opnieuw geboren

op

Als ik mijn studenten een opdracht geef doe ik vaak zelf mee. Zo schreef ik een paar weken geleden deze Spoken Word. Hij past wel bij de kersttijd vind ik.

Opnieuw geboren

In het begin liet God alles ontstaan.
Land en zee
Zon en maan
En zo begon de dans van het bestaan.

Land en zee
vogels, sterren, mensen
Alles danste mee
Het leven was geboren.

En uit leven kwam nieuw leven.
En uit iedere dood
kwam weer nieuw leven.
En het leven ontwikkelde.

Mensen werden geboren
Zagen sterren en wolken en bogen aan de hemel
droomden, dansten, huilden, hoopten
En dachten over toen en dan.

Er werd gedacht, er werd gevraagd, er werd verwacht.
De mens dacht aan toekomst en kracht
en reizen naar planeten en sterren.
En wonen in de ruimte
en robots.
En kunstmatige intelligentie.
En aan nooit meer huilen.
En aan altijd succes.
En aan hoe alles zo effectief mogelijk georganiseerd kon worden. Lees verder →

Kerstbomengedoe.

op

Zes jaar geleden hing ik rond kerst een ster met een lichtje er in voor het raam en dat was het. Ons huis was heerlijk kaal en ik besteedde zo min mogelijk aandacht aan het feest. Helaas is dat afgelopen sinds de Regenboogprins bij ons woont.

ik weet nog dat ik me voelde bezwijken toen zijn grote blauwgroenbruine ogen mij glanzend van plezier aankeken terwijl hij vroeg wanneer we de kerstboom gingen opzetten.  Nu al weer vijf jaar lang staat er dus met kerst een groene spar in onze huiskamer. Eerst met kluit, later zonder, toen ik had ontdekt dat ik hem toch niet meer netjes terugzette in een tuin of bos.

Dit jaar vonden vrienden dat ik beter een kunstkerstboom kon kopen, dat was beter voor het milieu. Vol afgrijzen luisterde ik naar ze. Een kunstkerstboom is voor mij een soort toppunt van lelijkheid. Maar goed, het milieu is natuurlijk wel belangrijk. Dus ik ging op zoek naar meer informatie. Lees verder →

Tentoonstelling Emmeloord gaat van de wand.

op

Morgen haal ik de tentoonstellingsfoto’s van de muur van de kunstuitleen Emmeloord. Eigenlijk zou de tentoonstelling nog tot 3 januari daar te zien zijn, maar het gebouw is leeg tijdens de kerstvakantie. Dus het is handiger om ze nu op te halen.

Maar… eind januari gaan we bij Vitree brainstormen wat er nog meer kan met de foto’s, Boter bij de Vis en meer…eind Februari gaat de tentoonstelling naar theater  Cultura in Ede, April naar Almere en mei naar de Christelijke Hogeschool Ede.
En er zijn ook al ideeën voor september.

Emmeloord was een prachtige start en nu

gaan we verder.

 

Het vogeltje landde op de hand van de monnik (adventverhaal)

op

Een paar dagen geleden kwam ik een bericht, een gedicht en een afbeelding tegen. Geïnspireerd door een verhaal dat ik opgeschreven heb in de Verhalenkathedraal, heeft Bindert doorgezocht. Hij vond een gedicht en een schilder die  hetzelfde verhaal op hun eigen manier vertolkten. En hij schreef er zelf over. Ik mocht het van hem hier publiceren.

Clive Hicks Jenkins

St. Kevin and the blackbird

And then there was St Kevin and the blackbird.
The saint is kneeling, arms stretched out, inside
His cell, but the cell is narrow, so

One turned-up palm is out the window, stiff
As a crossbeam, when a blackbird lands
And lays in it and settles down to nest.

Kevin feels the warm eggs, the small breast, the tucked
Neat head and claws and, finding himself linked
Into the network of eternal life,

Is moved to pity: now he must hold his hand
Like a branch out in the sun and rain for weeks
Until the young are hatched and fledged and flown.

* Lees verder →