Achter mijn voordeur

op


Ruim een jaar geleden hoorde ik voor het eerst haar naam. ‘Truusje’ heette ze. Ze deed mee aan een korte video voor een site die ik samen met een team samenstelde voor het lectoraat Jeugd en Gezin van de Christelijke Hogeschool Ede (www.gedeeldopvoederschap.nl).
Truusje van Zanten viel voor de verkeerde man en werd samen met haar twee jonge kinderen slachtoffer van huiselijk geweld. Zowel zijzelf als haar kinderen waren daardoor ernstig getraumatiseerd en om de moeder te kunnen blijven van haar kinderen, stond ze toe dat haar kinderen opgroeiden in een pleeggezin en een gezinshuis.
Ik schrijf het op in enkele zinnen, maar wat een ellende, pijn en daarnaast ook nog mega-ingewikkelde situaties kan een mens in terechtkomen. Het bijzondere aan deze vrouw is dat ze haar verhaal wilde vertellen. Ze wilde dat meer mensen zouden horen welke nood er achter een voordeur kan zijn.

Truusje heeft inmiddels twee boeken geschreven.

Achter mijn voordeur gaat over hoe haar relatie met haar toenmalige partner begon en zich ontwikkelde tot een situatie waarin niets meer gespaard werd; het huis, Truusje, en zelfs haar toen nog hele jonge kinderen.  Het gaat ook over het moment dat ze een punt achter de relatie zette en de weg die ze daarna ging. Een weg vol rechtszaken en een steeds groter besef van de trauma’s die zij en haar kinderen hebben opgedaan. Truusje neemt de lezer mee alsof je erbij bent. Het is alsof je naast haar staat en mee gaat om de sloten in haar huis te controleren. Je bent boos met haar, maar kunt ook hulp aanvaarden. Steeds meer bewondering kreeg ik voor de moed, assertiviteit en levenslust van deze vrouw.

Dit jaar is het boek  Achter mijn voordeur – het vervolg  uitgekomen. Hierin beschrijft Truusje hoe zeer de trauma’s van toen doorwerken in het nu. Door het oerwoud van instanties, voogden, pleegouders, gezinshuisouders en andere jeugzorgbetrokkenen baant ze zich een weg om te zorgen dat haar kinderen veilig en goed op kunnen groeien.
Vaak voelt ze zich  gesteund. Soms voelt ze zich tegengewerkt en moet ze kei en keihard opkomen voor zichzelf en haar kinderen.
Tussendoor beschrijft ze hoe ze ook langzaam maar zeker ontdekt welk werk ze  graag wil doen en een opleiding gaat volgen. Ze schrijft hoe haar nieuwe partner Joris met haar meeleeft, hoe haar ouders overlijden, en hoe haar zus haar altijd bijstaat.
Juist die stukjes vond ik zo gaaf om te lezen. Ze maken dat ik niet alleen maar het verhaal van een moeder, deze moeder lees, maar het verhaal van een mens. De mens Truusje, die bereid is om haar verhaal met publiek te delen. Een vrouw die een veerkracht toont waar iedereen iets van kan leren. Alleen daarom al raad ik je aan dit boek te lezen. En verder is het wat mij betreft een must voor iedere sociale professional die met ouders van uithuisgeplaatste kinderen werkt.

Waar kun je de boeken kopen? Klik hier

 

 

Hoi theater! Hier ben ik. Ik mag weer!

op

Na maanden uitstel was het dan eindelijk zo ver. Ik mocht weer theaterles geven.  ‘Maak je er een ontspannen avond van?’ vroeg mijn opdrachtgever. ‘We hebben al erg lang niet meer gespeeld.’  Na maanden via de computer te hebben gewerkt ben ik het helemaal met hem eens.

Ik maak een naar mijn idee leuke en ontspannen les en ga vol goede moed naar Amstelveen waar de Orde der Dwazen, de leukste theatervereniging van Nederland, me warm ontvangt.

Lees verder →

Storytelling en de dramadriehoek.

op


Voor de post HBO supervisie & coaching  van de Christelijke Hogeschool Ede gaf ik gisteren een studiedag over storytelling. Mijn collega Ben Vissee vroeg mij vorig jaar voor het eerst, en dit jaar hebben we een middag samen doorgebracht om te kijken of we onze kennis konden bundelen. Ben is een expert in de Transactionele Analyse. Ik weet veel van storytelling en hoe je als supervisor met verhalen kan werken.

We vonden een superleuke link door de dramadriehoek (aanklager, redder en slachtoffer) en de winnaarsdriehoek (protectie, permissie,  potentie) aan een bestaand en later ook aan eigen verhalen te koppelen. Lees verder →

Wat is mijn plan vandaag?

op

Alles draait, alles gaat zoals het gaat
Hoe moet ik leven
Waar gaat het heen
Alles draait, alles gaat zoals het gaat
Wat gaat vanzelf
Wat doet iedereen wat is mijn plan vandaag

Wende zingt en wij zingen mee. Wende zingt en plotseling zwaait de Regenboogprins naar een passerende motor. ‘Zag je hoe hij keek?’ lacht hij en dan zijn we allebei even stil. Ik slik een traan weg. Want hier delen wij een ander moment, een paar weken geleden nog maar, toen hij en Sis bij mij achter in de auto als twee  jonge tieners speelden en zwaaiden naar iedereen die ze tegenkwamen op de snelweg. Zoveel plezier, zoveel fun, het spatte van ze af.
Dat  had vandaag ook zo kunnen zijn als Sis niet op de dag van ons vertrek verdwenen was van de groep waar ze woont. We zijn zonder haar naar ons chalet vertrokken voor ons Hemelvaartweekend.
Ik zie de prins denken; ‘het is toch anders alleen, het is een leuker spelletje samen. En waar is ze eigenlijk? Als ze maar weer terugkomt.’

Lees verder →

Ga je mee op avontuur?

op

‘Doe de rugtas van je af. Leg je boeken in de kast. We gaan op avontuur, we gaan op reis.’

Deze zin komt uit het liedje dat Andre van Egmond schreef naar aanleiding van een online theaterworkshop die broedgebied in samenwerking met Vitree.nl en andere jeugdzorgorganisaties uitvoerde met eigen kinderen van pleegouders voor het project Engage the Village.
In het liedje heeft Andre verschillende fragmenten uit de workshop verwerkt. Bij het liedje hebben we een videoclip gemaakt waarin een aantal deelnemers hun fragment ook speelden.

De veerkracht spat er vanaf!

Maarre…. het gaat eigenlijk helemaal niet over pleegbroer of zus zijn, toch?

Ik kan me voorstellen dat kijkers dat denken bij het zien van de clip.
Dat klopt! Het gaat er niet over. Maar toch ook weer wel.
In de video zie je een aantal kinderen die hun talenten laten zien.
Kinderen die er zijn!
En het ‘er zijn’ , daar gaat het om.

Veel eigen kinderen van pleegouders en gezinshuisouders geven aan dat het vaak druk is thuis.
Ze moeten er aan wennen dat ze de aandacht van hun ouders moeten delen met andere kinderen. En omdat deze kinderen ook vaak ontregeld, getraumatiseerd  en verdrietig zijn, vergen ze van de pleegouders en gezinshuisouders veel energie, soms is er dan minder over voor hun eigen kinderen. Bijna alle eigen kinderen zijn loyaal naar hun ouders en pleegbroers en zussen.
Maar ze vinden het soms ook lastig.  En om aan te kunnen geven dat je iets lastig vind, moet je vertrouwen in jezelf hebben en weerbaar zijn.
Kinderen die zelfvertrouwen hebben, weten hun talenten en hebben eigenheid ontwikkeld waarin ze zich gezien weten door hun ouders,  (pleeg)broers en zussen, familie en vrienden.
En daar zijn we weer bij de video! Andre roept de kinderen op om bij tijd en wijle de discipline, de regels en het aanpassen los te laten. Leg je boeken in de kast en ga op avontuur! Doe waar je blij van wordt, leer nieuwe dingen, ontwikkel je.  In principe is het vind ik een oproep aan alle kinderen, maar voor kinderen die al vroeg ontdekken dat het leven voor sommige kinderen heel moeilijk is en leren verantwoordelijkheid te dragen binnen een pittige situatie, is het essentieel. Als je ook nog graag wilt weten wat de kinderen andere kinderen van pleegouders adviseren kun je ook nog de video met 7 Tips bekijken. Maar de tips komen alleen tot hun recht in een situatie waar er als eerste ruimte is voor eigenheid en talent van de kinderen, en dat zie je in de videoclip ‘we gaan op avontuur’, dus kijk ze vooral allebei.