Fantastisch kinderboek (Morrigan Crow – Nevermoor)

op

Voor wie van de boeken over Harry Potter houdt; deze serie is ook geweldig.
Morrigan Crow speelt de hoofdrol. Deel 1 begint ermee dat Morrican tot de ‘vervloekte kinderen’ behoort. Als er een ongeluk of ramp gebeurt kijkt iedereen naar haar.  Iedereen denkt dat het aan haar ligt. Alle vervloekte kinderen en dus ook Morrigan moeten sterven in de nacht van Avondstond: de laatste dag van het Tijdvak. Maar vlak voordat dat gebeurt wordt ze gered door Jupiter Noord, uit Nevermoor. Hij neemt haar mee naar deze nieuwe wereld en  schrijft haar in voor de selectie van het exclusieve wondergenootschap. Als het Morrigan lukt om de proeven te doorstaan en lid te worden van dit genootschap kan ze in Nevermoor blijven.

De boeken zijn fantasierijk en spannend. Onze Regenboogprins heeft jarenlang alleen boeken met plaatjes en tekst willen lezen, maar deze serie leest hij zonder bezig te zijn met de plaatjes. Het verhaal is zo beeldend geschreven dat het zich voor je ogen afspeelt ook al lees je alleen de letters. Het is een echt ‘reis van de held’ verhaal, waarbij je met de verschillende vrienden en vijanden van Morrigan meeleeft en niet zeker weet of de vijand van Morrigan nou eigenlijk ook echt een vijand is.
Inmiddels zijn de Regenboogprins en ik in het 3e boek beland. Het eerste deel kreeg de Regenboogprins van zijn neef, waarbij zijn ouders vertelden het allebei ook gelezen te hebben. Zij wachtten reikhalzend op het 4e deel.

Gelukkig hebben de Regenboogprins en ik nog een groot deel van het 3e deel te lezen voordat we ook moeten gaan wachten.

Maar zeg nou zelf, reikhalzend wachten op het volgende deel van een boek, dat is toch fantastisch?

Het boek staat in de boekwinkel bij de leeftijd van 10-12 jaar, maar ik denk dat er ook 10-80 jaar had kunnen staan.
Schrijfster: Jessica Townsend
De titels staan op de bijgevoegde foto. Het blauwe boek is deel 1, het rode deel 2 en het groene deel 3.

 

Kamp Erika

op

De meivakantie bracht ik door in Giethmen, een plaatsje dat 4 km van Ommen, het stadje waar ik opgroeide. De herinneringen aan de 2e Wereldoorlog waren ook in Ommen, toen ik daar opgroeide, al aanwezig. Over bepaalde families werd geroddeld, die waren fout in de oorlog. Ook was er iets met een kamp Erika in de bossen ergens tussen kasteel Eerde en vakantiepark de Besthemerberg.
Wat voor kamp dat precies was, wist ik eigenlijk ook niet. Het was geen kamp met Joodse gevangenen, maar Nederlandse, dat wist ik wel, maar wat die Nederlanders dan hadden gedaan wist ik niet. De vraagtekens spookten rond in mijn hoofd want als ik ging wandelen in die buurt, zag ik nergens sporen van het kamp. Ook waren er verhalen over een zekere goeroe Krishnamurti, die voordat het kamp Erika ging heten, daar gewoond had en waar mensen van over de hele wereld naartoe kwamen. Een rare flapdrol, werd hij genoemd, door de Ommers.

Rondom 4 en 5 mei ben ik altijd met de oorlog bezig. Ik zoek dan naar boeken, bronnen die me daar iets over vertellen. Dit jaar heb ik verschillende boeken gelezen.
Het meeste indruk maakt het boek dat ik nu aan het lezen ben: “Kamp Erika; het oorlogsverhaal van mijn opa en het Nederlandse kamp dat verzwegen werd.”  Lees verder →

Over het boek ‘Onzeker weten’.

op

Zo’n 7 jaar geleden was ik op het Greenbeltfestival in Engeland aanwezig bij een viering van de IKON-community uit Belfast. Deze community was gebaseerd op het gedachtengoed van Peter Rollins, en de radicale theologie. Ik kan mij van die viering alleen nog het slot herinneren. Op het podium stond een groot kruis, met daarop in ballonnen een soort lichaam geprikt. In mijn herinnering waren de ballonnen roze. Vlak voor het einde van de viering werden alle ballonnen doorgeprikt en plotseling was er niets meer, ja dat lege kruis was er nog, maar het had een ander effect dan ik had verwacht. Het was voor mij niet het ‘overwinningskruis’ dat ik zo goed kende uit mijn geloofsopvoeding.
Het kruis was echt leeg. Een illusie werd doorgeprikt. Knalde weg. Vervolgens werd ons als publiek gevraagd om een blinddoek om te doen en elkaar te helpen de ruimte te verlaten. Dat laatste heb ik niet gedaan. Ik was te geschokt. Wat was er gebeurd?
Als ik nu terugkijk denk ik dat ik op dat moment voor het eerst op existentieel niveau ervaarde dat een belangrijke geloofsovertuiging die ik had, geen stand hield. Namelijk de overtuiging dat een hemelse God, ver buiten mij en ver voor mij geboren, alles goed zou maken. De blinddoek en de uitnodiging elkaar te helpen kwam werd als alternatief geboden. Moest ik gaan vertrouwen op mensen die beperkt waren? En op mijn eigen beperkte vermogens? En dat dan in plaats van het bouwen op een God die alles goed maakt?
Het verlies van die overtuiging was een flinke schok, en een schuchter zoeken kwam eruit voort. Want welke overtuiging was dan nog waar?
Pas toen ik het boek ‘hopeloos hoopvol’ van John Caputo las vond ik iets wat weer of meer waar leek te zijn. Iets wat ik kon geloven en wat me bracht bij een nieuw perspectief, waarbij God daadwerkelijk de Ander blijft, maar toch alleen opereert van binnenuit. In het Engels gebruikt Caputo hiervoor de term Insist inplaats van exist.
In Nederland is er sinds enkele jaren het Platform Thomas voor mensen die geïnteresseerd zijn in het gedachtengoed van de Radicale Theologie. Bram Kalkman, Gerko Tempelman en Rikko Voorberg schreven het boek ‘Onzeker weten’ waarin ze zich laten inspireren door dit gedachtengoed.

Waaraan herken je de Radicale Theologie? Soms kom je deze tegen als luis in de pels, soms als kritische teamgenoot, soms als Irritante buur. De Radicale Theologie is  gericht op inclusief in plaats van exclusief. Het is gericht op verbinding, maar via de confrontatie. Het daagt de gelovige uit op zoek te gaan naar de ongemakkelijke ander en is ook zelf een ongemakkelijke ander. Lees verder →

Fragmenten – Verslaafd aan God – Peter Rollins

op

IMG_2998

 

Geduldig lag het boekje te wachten. Mijn aandacht heeft het nu helemaal. Nieuwsgierig en verwachtingsvol hoop ik me te laten triggeren door de Ierse denker Peter Rollins. Al snel lees ik een quote die tot de zo begeerde verwarring leidt. De mogelijkheid dient zich aan tot nadenken. ‘Als je tot mij komt zal ik je heel en compleet maken is een uitnodiging, die als we erop in gaan leidt tot moedwillige vernietiging.’ Lees verder →

Het neemt me mee.

op

image‘Ik lees. Graag, vaak en veel. Veel boeken vind ik mooi. Anderen vind ik grappig of bijzonder. Weer anderen goed, omdat ik er veel kennis van opsteek. Maar het liefst, het allerliefst lees ik een boek dat me vangt.  Dat me meeneemt in de hersenkronkels van de schrijver en waarbij ik er totaal niet over nadenk hoe de zinnen geformuleerd zijn en wat de opbouw is van het boek of wat ik er precies van kan leren. Meestal overkomt me dat bij het lezen van een roman. Deze keer gebeurde dat bij een heus ‘leerboek’. Het boek voor  de ‘al redelijk gevorderde schrijver’. Jan Brokken neemt me mee in ieder hoofdstuk naar vele taalkunstenaars en laat me zo de kunst van het schrijven zien.  Een aanrader wat mij betreft.