Als er van alles tegelijk gebeurt en je bang bent. Pasen 2023.


Het bestaan is kwetsbaar. Dat weet de Regenboogprins al heel lang. Er kan van alles misgaan. En op het moment dat dat gebeurt, krijg je twee dingen: overlevingskansen en angsten. Als het lukt om te blijven leven, blijft de angst bij je.

Als er spannende nieuwe wegen bewandeld moeten worden zal de angst roepen:’ Niet doen! Gevaarlijk! Misschien gaat er iets mis!’ Als er iets mis gaat roept de angst: ‘let op: er gaan nog veel ergere dingen gebeuren!’
De Regenboogprins is bezig met een snuffelstage. Dat is volledig nieuw en superspannend. Omdat we zijn stage zowel uitdagend als veilig hebben gemaakt, geniet hij er ook van en bouwt hij stapje voor stapje zelfvertrouwen op.

Dan: goede vrijdag 2023; om 10.00 voel ik me wat ziek. Voor de zekerheid doe ik even een Corona test terwijl de Regenboogprins samen met zijn stagebegeleider via whatsapp videobellen de afgelopen week bespreekt en plannen maakt voor de komende week. Ik denk dat ik griep heb, ik heb tenslotte nog nooit positief  getest. Maar een kwartiertje later staat er toch plotseling een klein streepje bij de T. Ik heb Corona. De Regenboogprins ziet het streepje ook. Hij kijkt mij aan. Hij verstijft. Lees verder →

Knakkende knieën en een prik van een hommel.

De dode takken knisperen en kraken onder mijn voeten. In de verte zie ik een boom dwars over het pad liggen. Maar weinig bomen vertonen jonge groene blaadjes. Ik hoor geen vogels, het is alsof slechts enkele bomen nog zuchten.  Of is het een specht? De rest heeft het leven achter zich gelaten, die indruk krijg ik tenminste. Vanaf de landweg zijn we een wandelpad door het bos ingeslagen, maar zo’n doods bos heb ik zelden gezien.

Is het de droogte van vorige zomer die hier nog te zien is? Heeft dit stuk bos zich niet kunnen herstellen? Of zie ik door de Corona-pandemie plotseling de dood overal? Zie ik eerder de droge dorheid dan het nieuwe groen? Het zou kunnen en het geeft wel iets aan over hoe ik me zorgen maak denk ik. Het past ook goed bij de lijdensweek die we ingaan nu.
De regenboogprins, lief en ik volgen nu een onduidelijk pad. Na een tijdje blijkt dat dat pad uitkomt bij het erf van een boerderij. We lopen terug en volgen een ander pad. Bijna geruisloos houdt het op en we dwalen dan direct door het knisperende bos. De regenboogprins begint te mopperen. De struikjes waar we doorheen lopen prikken in zijn benen en hij denkt dat we het bos nooit meer uit komen. Lees verder →

De Regenboogprins en Corona

Hij mopperde al weken over ‘dat stomme Corona-gedoe’. We gingen er wel op in, maar niet te veel. Het stond immers ook van ons best ver af.  Wat kan er in een week veel veranderen. Lief en ik gingen daarin mee en dachten na over mogelijke scenario’s.
De prins echter stond waarschijnlijk op standje ‘wat niet weet wat niet deert’. En wij betrokken hem niet in onze scenario’s. We wisten zelf immers ook niet precies wat er zou gebeuren al dachten we wel een inschatting te kunnen maken. Dus  het nieuws dat de scholen dicht gingen kwam voor ons als verwacht, maar sloeg in als een bom bij de Regenboogprins en resulteerde in woede, tranen en een ‘heel zwaar hoofd‘ zoals hij het zelf omschreef. Lees verder →