LIef voor de Vader (de afgrond, deel 8)

– want Christus acteert op tienduizend plekken, Lief van lichaam, lief in ogen niet de Zijne, lief voor de Vader dankzij mensengezichten en hun trekken. – Gerard Manley Hopkins

Deze woorden in Wiman’s boek ‘de afgrond’ troffen mij en met name de woorden ‘dankzij mensengezichten en hun trekken’. Direct kwam er de vraag omhoog: ‘hoezo Lief voor de Vader dankzij mensengezichten’. Heeft God dan liefde nodig van mensen? Is God kwetsbaar, net als wij? Kan God dan ook gekrenkt, gedeukt en kapot zijn?’ Lees verder →

De afgrond, deel 7

Voor iedereen, behalve de dwaze heiligen onder ons, is rationeel denken – ofwel: ‘de ziel van buitenaf beschouwen’- onvermijdelijk, of het nu door theologie, filosofie, wetenschap, of simpelweg door de verhalen is waarmee we onze levens beschrijven en begrijpen. Maar hoe leeg is zulk begrip, als het de momenten die het verlangen naar begrijpen juist heeft gewekt, verkleint en uitwist? Welke discipline kan twijfelachtiger zijn dan die welke je leert om in het licht dat jou eens overweldigde elk logisch smetje te zien?

Chrisian Wiman, uit: ‘Mijn heldere afgrond’

De kuil

De kuil

Lees verder →

De afgrond, deel zes.

‘Wat moet ik doen voor God? Welke richting wil Hij dat ik op ga?’ Ik wilde God blij maken. Onder invloed van de evangelische leer dacht ik in mijn 19e levensjaar na over deze vragen en ik werd er steeds onrustiger van omdat ik geen antwoord kreeg. Toen ik mijn zusje, die in die tijd op een bijbelschool zat, er over raadpleegde, zei zij: ‘ Misschien is God niet bezig met ‘wat’ je moet gaan doen, misschien is hij gewoon al blij ‘dat’ je iets wilt gaan doen!’ Lees verder →